Almost Famous „Almost Famous 2”: dużo rapu w rapie – recenzja

Chwilę mnie na Glamie nie było, mam nadzieję, że tęskniliście. Tym bardziej miło mi, że mogę wrócić do was z recenzją albumu Almost Famous. Ponad cztery lata po premierze pierwszego wspólnego albumu Laikike One, Bonsona i Soulpete, otrzymaliśmy kontynuację projektu. Projektu nie tyle, co idącym na przekór scenie, co budującym nową, na własność. Gdzieś z dala od trendów i wymogów branży. Tym było dla nas pierwsze AF. Zobaczmy, co przyniosła nam niespodziewana dwójeczka.

Idę przed siebie jak taran
Ona proszę ciebie jak dama
Jak surfer se płynę na falach
Mała zawija, rozpala

To Almost Famous. Jest wulgarnie, chamsko i bezkompromisowe. Bo to Almost Famous. Omińmy oczywistości i przejdźmy do konkretów. Tym, co się rzuca w oczy z miejsca, to rozkład zwrotek. Laik i Bonson to tekściarze, wiedzą jak poprowadzić szesnastki, gdzie rozłożyć rymy, a kiedy przełamać schemat. Egzystuje to w symbiozie z charyzmą raperów. Charyzmą, która udźwignęła album i sprawia, że do AF chcemy znowu wracać. Tematyka? Życie. Bez większych założeń i truizmów. Jak trzeba strzelać, to ksywkami. Jak trzeba rzucić „pedałem”, to będzie nim rzucone. Kto by pomyślał, że dożyję czasów tak przewrażliwionej poprawności politycznej, że będę zaznaczał w rapie kto, jaką obelgą rzucił. Kolejną sprawą jest energia. Pomimo tak oczywistych przykładów, gdzie dochodzi do podnoszenia głosu, to nawet przy mniejszych BPM wokale artystów nie dadzą nam zasnąć. Na plus.

Jak można to jeszcze kilka wersów maznę
Staliśmy w pięciu w klatce
Miałem na ręku kastet, ale na chuj ten kastet
Nie wiem, dziwny dzieciak ze mnie strasznie

Dwanaście numerów. W tym solowe “Tempo” Laikike1 oraz “Offline” Bonsona. Daje nam to 36 minut muzyki, przy czym całej wyprodukowanej przez Soulpete. Tym samym Piotrek przypomniał, że jest królem samplowania. A mówiąc już o tym. Pod względem cięć, wyszło zdecydowanie mniej monotonnie niż przy jedynce. The Black Keys może i było trafioną koncepcją, ale nie sądzę, aby przeszła po raz drugi. Ostatecznie producent wyciosał dla Panów perfekcyjne pole pracy. Co to znaczy? Dużo miejsca pod wokale i nie zobowiącuje linie melodyczne, utrzymując tym samym ciekawość bitów. Chciałbym dostać ten materiał w postaci samych instrumentali. Mała aluzja panowie z Def Jem. Co do raperów. Laik coś częściej sepleni. Po „Diamondlife” już myślałem, że się tego mankamentu przynajmniej częściowo wyzbył. Natomiast trzeba przyznać, że nie dał się przyćmić Bonsonowi. Chociaż ten znowu zdaje się mieć większy czas antenowy. Słychać, że to duet przed mikrofonem. Przejdźmy dalej. Stricte brzmieniowo, Almost Famous lepiej wypada na solowych projektach. Nic tutaj nadzwyczajnego się nie wydarzyło, czego byśmy się mieli nie spodziewać. Wydźwięk albumu jest taki jaki miał być, tyle. Gościnnie udzielił się jedynie Jarecki, fenomenalnie wpasowując się w klimat albumu. Natomiast za deckami pięciokrotnie stanął DJ Eprom, którego na ostatnim utworze zastąpił DJ Te. 

Patrzymy na was dalej z góry i chuj
Zważ na morale, szale idą na pół 
Mam tyle zalet ile wad mam jak nóż 
I swoją wiarę, więc pedale coś zrób 

Nie potrzebowaliśmy sequela Almost Famous. Bonson z Laikiem zdawali sobie z tego sprawę. Dlatego nam go nie dali. Panowie nie silili się na powtórzenie sukcesu pierwszej części. Zrobili po prostu kolejną płytę razem, tyle. Klimat, podkłady, podejście, nawet nazewnictwo utworów. Duet, a może powinienem użyć słowa Trio, wprost nam skanduje, że nie będzie się dostosowywać do oczekiwań. Żebyśmy mieli jasność, do oczekiwań odnoszą się jedynie mierni dziennikarze z Facebooka. Mówię tutaj jedynie o podejściu twórców do AF2. Abstrahując już, spędziłem ostatni tydzień z nowym AF na słuchawkach, przeplatając go z albumami Young Leosi, Ekipy i Reto (takie malutkie spoilery co do kolejnych recenzji) i doszedłem tym samym do jednego wniosku. Ten duet robi dużo rapu w rapie. Def Jem, dobrze, że nam do Polski zawitałeś, dla takich wydawnictw.

Nie rób nam wstydu, co, jesteś pedałem?
W obliczu wygód po konfesjonale
Niczym jest wybór gry w parę za karę
Powertrip, Ty pa na patusa

Ocena płyty „Almost Famous 2”: 8.7/10

Tracklista

1. Musztra
2. Kesz
3. Decyzje
4. Feel So Good
5. Wataha
6. Tempo
7. Powieki
8. Waga feat. Jarecki
9. Bandera
10. Powertrip
11. Offline
12. AF11 ft. DJ Te