Wydany w 2016 roku album Dixon37 „Krew za krew” uzyskał status platynowej płyty. Saful przegapił to wydarzenie.

ZPAV przyznał wyróżnienie w ubiegłym roku, ale umknęło to Safulowi, do czego ten się dzisiaj przyznał:

– Nawet nie wiedziałem że w zeszłym roku nasza płyta osiągnęła status platynowej. Dziś odebrałem swoją piękną oprawioną platynkę! Jak to się kiedyś na osiedlu mówiło „Giuseppe, tylko złoto i platyna” – napisał na Saful, dziękując kolegom z zespołu.

Czwartkowy musical Quebonafide „Północ / Południe” to ponad godzinny spektakl na najwyższym poziomie. Kosztował 5,5 mln zł, a prace nad nim trwały 4 lata.

4 lata pracy nad musicalem

Quebonafide zaczyna właśnie teraz swój pożegnalny koncert na stadionie Narodowym. Tymczasem w rozmowie z Kanałem Zero, raper ujawnił kilka smaczków na temat produkcji musicalu, który miał premierę 26 czerwca.

– Prace myślę, że trwały od około 3,5 – 4 lat. Zaczęły się jak ogłosiliśmy ostatnią trasę, bo już tam grałem np. fragment z nie wiszę pieniędzy Sentino. Pomysł ewoluował bardzo mocno w trakcie realizacji i do samego końca jak wiesz jeszcze wprowadzaliśmy poprawki. Odbiliśmy się od prawie wszystkich portali streamingowych, więc postanowiliśmy to zrealizować samodzielnie i było warto, hehe – napisał Quebonafide w prywatnej rozmowie z pracownikiem Kanału Zero.

Koszt produkcji filmu: 5,5 mln zł

Poznaliśmy także kwotę, w jakiej zamknęło się całe przedsięwzięcie.

– Myślę, że w okolicach 6,5 miliona – wszystko finansowane prywatnie, bez sponsorów razem z moim wspólnikiem wieloletnim – Dawidem Szynolem. Mogę Wam całą garść o tym informacji napisać! Tylko będę miał przerwę w próbie i wysyłam.

– Sorry przesadziłem trochę – jednak w okolicach 5,5, bo widzę, że te bonusowe dni wyszły taniej i trochę kasy wróciło z produkcji. Swoją drogą miło się zaskoczyłem – ujawnił Kuba.

Zainwestowanie takiej gotówki z prywatnych środków brzmi imponująco.

Nowy album Rzeźnika — „#HITYZLASU ps. tęsknię” — właśnie trafił do słuchaczy. Po serii singli zapowiadających projekt, w tym ostatnim „Boję się latać”, artysta prezentuje pełne wydawnictwo, wydane nakładem Postęp Records.

Emocjonalna i nieoczywista podróż

„#HITYZLASU ps. tęsknię” to osobisty, eklektyczny album, w którym melancholia przeplata się z ironią, a refleksja z chwytliwymi motywami. Rzeźnik sięga po różnorodne brzmienia i formy, by opowiadać o relacjach, pamięci, lęku i poszukiwaniu miejsca dla siebie.

„Boję się latać” — ostatni singiel przed premierą

Singiel „Boję się latać”, domykający przedpremierową serię, opowiada o strachu jako metaforze wewnętrznych ograniczeń i obaw przed zmianą. Do utworu powstał spontaniczny teledysk nakręcony w górach w okolicach Sącza — surowy, klimatyczny materiał, który oddaje atmosferę utworu i momentu.

Płyta już dostępna

Album „#HITYZLASU ps. tęsknię” można już odsłuchać we wszystkich serwisach streamingowych, a także zamówić w wersji fizycznej. To pełna emocji, niejednoznaczna opowieść, która najlepiej działa jako całość.

Girlsband Modelki szturmem podbił polską scenę muzyczną. Ich utwór z Frizem i Ekipą trafił na światowe playlisty, a pięć singli króluje na Spotify.

Modelki – 2 miliony słuchaczy na Spotify

Zespół Modelki znalazł się na 15. miejscu w najnowszym zestawieniu TOP 100 najpopularniejszych artystów w Polsce. Tym samym wyprzedziły takie gwiazdy jak Taco Hemingway, Quebonafide czy Mata. Co ważne – są jedynym girlsbandem w rankingu i jednym z nielicznych artystów z ponad 2 milionami słuchaczy miesięcznie na Spotify.

Hit „Santa Cruz” z Frizem i Ekipą podbija internet

W czerwcu Modelki połączyły siły z Frizem i jego Ekipą, wydając singiel „Santa Cruz”, który w 48 godzin zdobył ponad milion wyświetleń na YouTube. Numer zajął #1 na Top 50 Polska oraz Kartach na czasie, a jako jedyny polski utwór trafił na globalną playlistę Viral 50 Spotify.

Rekord girlsbandu – 5 kawałków w Top 50

Modelki notują historyczny wynik – aż 5 ich utworów jednocześnie znalazło się w Top 50 Polska. Wśród nich są m.in. „On Me” (ciągle popularny mimo premiery sprzed dwóch lat), „Chyba że z Tobą”, „Ile Dać Mam” i najnowszy „Miss Dior”, który pokrył się złotem. Platyna? To już kwestia dni.

Ich Troje wracają z albumem, który jest jednocześnie deklaracją, refleksją i manifestem. „Wybiła Jedenasta” to tytuł symboliczny — przywodzi na myśl zarówno godzinę sądu, jak i moment przełomu. I rzeczywiście, najnowszy krążek zespołu dowodzi, że formacja Michała Wiśniewskiego ma dziś do powiedzenia więcej niż kiedykolwiek.

Album otwiera „Zacznijmy od nowa” – międzypokoleniowe przesłanie, a zarazem manifest 20 letniej Martyny, 53 letniego Michała i 75 letniego Henryka, który reprezentuje trzecie pokolenie. Utwór z charakterystycznym wokalem Wiśniewskiego, w którym pada jasny przekaz: zespół nie zamierza się cofać. Kolejne kompozycje – od balladowej „Nielekkiej ballady” po pełne społecznego komentarza „Dziewczyny z ulicy” i „Polskę” – balansują na granicy między intymnością, a publicystyką. W tekstach słychać dojrzałość i świadomość przemijania, ale i bunt wobec tego, co powierzchowne i sztuczne.

Brzmieniowo „Wybiła Jedenasta” to udane połączenie klasycznego stylu Ich Troje z nowoczesną produkcją. Synthpopowe struktury spotykają gitarowe riffy, a ballady nie popadają w banał. Wyróżniają się m.in. „Nie kupię ci więcej róż” — subtelna refleksja o stracie i duchowości, czy „Bądź tam, gdzie On” —ironiczna perełka z tanecznym pulsem

W drugiej połowie albumu uwagę przykuwają „Układ warszawski” – utwór o zabarwieniu protest-songu, oraz „Vater unser”, w którym zespół mierzy się z tematyką sacrum i profanum. Na finał otrzymujemy zaskakujące „Całujcie mnie wszyscy w dupę” – wiersz Juliana Tuwima, który swoim komunikatem otwartym jest bezkompromisowym, być może bezczelnym, ale w pełni świadomym wyrażeniem swojego zdania.

Młodziutka Martyna Majchrzak udowodniła, że w tej szafie pełnej „zaawansowanych pięćdziesięciolatków”, wietrzenie było jak najbardziej wskazane. Z jej talentem długo w zespole nie zabawi więc cieszmy się wniesionym przez nią świeżym powietrzem.

Całość składa się na płytę spójną, emocjonalną i mocno osadzoną w rzeczywistości — zarówno osobistej, jak i społecznej. Ich Troje, choć dojrzalsi, nie stracili ani energii, ani odwagi. „Wybiła Jedenasta” nie jest próbą przypodobania się nowej publiczności. To raczej szczery list do tych, którzy towarzyszą zespołowi od lat – i którzy nie boją się trudnych emocji.

To album, który już samym tytułem sugeruje, że coś dojrzało, przeminęło lub… wybiło jak z zegara. Płyta ta nie tylko wpisuje się w rozpoznawalny styl Ich Troje, ale też rzuca nowe światło na ich tożsamość – świadomą, dojrzałą, ale nadal emocjonalnie niepokorną.

To nie jest płyta do tła. To płyta do słuchania z otwartym sercem i głową, nawet jeśli czasem trzeba je potem poskładać. Brzmienie płyty to balans między „klasycznym Ich Troje” a nowoczesnością. Są tu elementy rocka, synthpopu, elektroniki i ballad w stylu singer-songwriter. Produkcja jest równa, selektywna, z miejscem na wokale i emocje.