KOMENTARZ: Gang Albanii – Zła płyta na dobry humor

Złoto przed oficjalnym wydaniem debiutanckiej płyty? Niecały tydzień po premierze platyna? Da się ? Da, jeśli robią to prawdziwi Albańczycy, a nie żadni podrabiańcy. Śmiało można pisać o fenomenie Gangu Albanii w Polsce. Jedni ich kochają, inni nienawidzą. Jak dla mnie jest to płyta dla ludzi mających otwarty umysł na różnego rodzaju szalone projekty.

Zarzuty o niskiej wartości albumu i o dającym się usłyszeć bardzo szybkim tempie pracy (podobno została nagrana w 10 dni) są…. (i tu zaskoczę niektórych) trafne! Lirycznych i muzycznych dokonań na wysokim poziomie nie znajdziecie na owym albumie, ale znajdziecie coś, czego nie ma żaden inny album w tym kraju. Tu każdy kawałek jest w stanie rozbujać towarzystwo, a już szczególnie popularne single takie jak „Albański raj”, „Marihuana” czy „Klub go go”. Popek i Borixon poruszają głównie temat  grubego melanżu, kokainy i dobrej zabawy. Hedonizm pełną gębą. Fakt, zdarzały się pojedyncze utwory w historii rapu takie jak ”Drin za drinem” czy legendarne „W aucie”.

Jednak co później jak one polecą już na melanżu? Potrzebowaliśmy recepty na nieco już monotonne i oklepane hity. I tu nagle znalazło się lekarstwo na lekko przykurzone imprezowe playlisty, a lekarzem okazał się Popek i jego Gang z Albanii. Dostaliśmy nie tylko jeden przebój, ale cały ich zbiór. Kto by to przewidział przed pojawieniem się pierwszego singla z płyty czy choćby zapowiedzi projektu? Raczej mało osób, i ja do tego grona na pewno nie należałem. Fanem Popka i jego muzycznych poczynań nigdy nie byłem i raczej nie zostanę, do Gangu również podchodziłem sceptycznie a zajawki, które zapowiadały projekt, nie trafiły do mnie do czasu „Kokainowego barona”.

O ile zwrotka Borixona oraz podkład Rozbójnika nie powaliły mnie z nóg to wersy Króla:
 

"Nowa płyta Gang z Albanii
nasi fani tańczą najebani"

od razu wpadły mi do głowy i nie chciały z niej wyjść. Mówię sobie: „chwila, stop!, przecież ten koleś nie umie śpiewać, nie ma wybitnej techniki jako raper i nie robi także wrażenia gościa, który jest skażony myślą”. A jednak to zadziałało i do dzisiaj puszczam sobie ten numer, oczywiście kilka razy z rzędu dla tego momentu. Dwa proste wersy, wpadająca w ucho plus prosta melodia i już zostałem zahipnotyzowany, co gorsza zacząłem to sobie podśpiewywać w ciągu dnia. Tak oto Gang Albanii pozostawił ślad na mojej psychice i to nie jeden, tak mnie zaskoczyli, sic! Haczyków, dzięki którym Albańczycy wyławiają ludzi im przychylnych z morza sceptyków, jest więcej na albumie. Do mocno bawiących ucho aspektów jako przykład można także dodać refren Borixona w „Marihuanie”.  

Dodatkowo chciałbym tutaj także obronić Alibabę, ponieważ często czytam o tym, że zrobił słabe bity. No prośba ziomeczku, przecież te bity hipnotyzują, a „Napad na bank” chyba najbardziej. Nie widzę innych podkładów niż te, które znajdują się na płycie i równie dobrze oddawałyby klimat utworów. Są proste i nowoczesne. Brzmią jak robione na organkach? A czego chcesz do klubu? Rozbudowanych aranżacji, których i tak nikt nie usłyszy, bo nikogo nie obchodzi ile tam jest ścieżek i ile pracy zostało włożone w ten podkład? Ma on wpadać w ucho i bujać. Jak dla mnie ta płyta ma określony cel i przeznaczenie. Co do albumu, można przyjąć tak, że jest to płyta dla debili oraz, że jest to płyta dla ludzi z dystansem. Umówmy się, całości za jednym podejściem nie da się przesłuchać (jeśli komuś się udało, gratuluję), ale od czasu do czasu, jak na imprezie poleci jakiś „rodzynek” od Gangu, to od razu szał ciał na parkiecie. I oto chodzi! Ona dodaje energii, i to niepodważalnie, o ile ma się właściwe podejście do takiej muzyki. To jest zbiór imprezowych hitów, które mają rozbawić wszystkich i jak dla mnie zdaje to egzamin. A jak wiadomo hity tego typu mają być lekkie i przyjemne, a nie jak np. „Eternia” Eldoki, która jest wybitna, ale nie nadaje siędo klubu, także ograniczeni słuchacze którzy nie mogą połączyć tych dwóch płyt na jednej playliście, dla was środkowy palec.

Fakt, gdyby puścić Gang Albanii osobom starszym, lub nieznającym się na rapie, zapewne większość stwierdzi, że jest to zbiór przypadkowych dźwięków i bełkot za mikrofonem (odwrotnie w przypadku Eldo i jego „Eterni”) i po części mieliby rację, ale nikogo to nie obchodzi przy dobrej zabawie.

Ta płyta dodała trochę koloru w tym smutnym jak pizda kraju, a że nie każdy to rozumie, to już sprawa oczywista. Niemniej, sprzedaż płyty świadczy o nabieraniu dystansu do świata przez młode pokolenie. Osobiście nie rozumiem kogoś, kto mówi o tej płycie "denna", a sam będąc w klubie dobrze się bawi do jeszcze bardziej dennych kawałków. Ludzie! Ta płyta nie ma przesłania, nie porusza ciekawych tematów godnych przemyśleń. Jest to album mający na celu wzmocnić twoją euforię czy uczucie szczęścia, poprawić humor na imprezie, a nie jest przeznaczona na ciężkie rozkminy podczas samotnych wieczorów z piwkiem. Sama nazwa Gang Albanii wywołuje uśmiech na mojej twarzy, a nie zażenowanie i oto chodzi, żeby dawać ludziom radość prawda? O wiele bardziej przemawia do mnie trio z Albanii niż Jędker, który przed Monopolem sztywniutko bujał się na dzielni jako prawilniak z zasadami, a później nagrał „Na melanżu” mimo, że poziom ich muzyki stoi na podobnym poziomie. Oni nikogo nie udają, są naturalni i może w tym tkwi moc tego zespołu, bo jakby nie patrzeć spełniają przez to „najważniejszą” dewizę rapu – są autentyczni!

Broniłem Alibabę teraz czas na Borixona. Według mnie sprawdził się w tych nagraniach bardzo dobrze. Rekin już za czasów RRXu był doświadczonym melanżystą więc co tu się dziwić. Po za tym, mam jeszcze jedno spostrzeżenie, otóż Popek ma swoje jazdy, zadarty od nie wiadomo czego wokal, ponadto średni z niego raper. Z tym drugim jest odwrotnie, spokojniejszy niż Król, wokal również przyjemniejszy dla ucha, a umiejętności raperskie są na zupełnie innym poziomie (wyższym, co nie ulega wątpliwości czego dowodem jest chociażby dobór słów obu panów) i to stanowi idealne połączenie „dziki” Popek plus „spokojny” Borixon. Zacznijmy mieć otwarte umysły! Amen.

PS. Popek broni się sam swoją ekscentryczną osobowością.

PS2. Jeszcze a propos występu Jana Nowickiego w teledysku „Wyprawa do kasyna”. Przywitanie „hej sokoły” śmiało może wejść do słownika slangu miejskiego (nie wiem czyja to inicjatywa), zdecydowany props.

__________

Tekst nadesłany przez czytelnika. *Cykl "Komentarz" jest subiektywną oceną wydarzeń ze świata Hip-Hopu. Jeżeli Ty również chcesz podjąć się jakiegoś tematu, który ma zostać opublikowany w tym cyklu, prześlij do nas gotowy tekst na adres kontakt@glamrap.pl