Młodzi i kontrowersyjni. Kolektyw Fiber znalazł wytwórnię

Ja pierdole, kontrowersyjni nastolatkowie… przeciez odrazu widac, ze to jakas hitlerowsko – kacapski pomiot. Ten ich „rap” sie kupy nie trzyma, pierdola jakies 3 po 3 byle do rymu i byle jako w bit, oczywiscie wszystko okraszone jeczeniem na AT jakby byli ruchani przez znanego transseksualiste. W czym oni sa kurwa kontrowersyjni jebana redakcjo? Kurwa niech ta wojna juz przyjdzie, bo jesli takie typy osiagaja sukces w tym kraju, to znaczy, ze cos poszlo kuresko zle. Jebac resortowych podludzi, jebac chujowy rap i jebac ta chujowa redakcje, elo.

Piszę tutaj, ponieważ nie wiem już co mam robić. Mam 21 lat. Zaczęłam współżycie dość niedawno, bo kilka miesięcy temu, ale to głównie dlatego, że nie odczuwam takich potrzeb, a wiem, że mój chłopak ogromnie się z tym męczy. Mój poprzedni związek skończył się przez to, że nie byłam w stanie zadowolić swojego faceta. Zmuszał mnie do tego i ogromnie mnie to zniechęciło. Chciaż nie odczuwałam ochoty na igraszki z nim nigdy. Ogólnie była to bardzo toksyczna relacja, może to ma jakiś wpływ na mnie w obecnym związku.. W każdym razie.. dzisiaj mam cudownego faceta z którym jestem już ponad rok, w każdej sprawie dogadujemy się bezbłędnie, ale nie potrafię się z nim kochać. A bardzo, naprawdę bardzo bym chciała. Bo doprowadza to do bardzo skrajnych sytuacji między nami, przez które wiele relacji by się zapewne rozpadło. Nie wiem co jest ze mną nie tak, nie wiem dlaczego odrzuca mnie świadomość, że muszę dotknąć penisa, jego zapach.. smak. Bardzo długo obawiałam się też współżycia przez sprawy religijne- po prostu tak zostałam wychowana.. Barierą była dla mnie też obawa przed ciążą.. ale ostatnio mam wrażenie, że już to pokonałam. Nie jest też tak, że się wstydzę, bo tak nie jest.. nie mam problemu kiedy mój mężczyzna mnie dotyka. Ale kompetnie nie potrafię się nim zająć.
Mój problem może wydawać się komuś śmieszny.. ale.. Wiem,że jeśli nic z tym nie zrobię, to może Cześć.skończyć się źle, dlatego pytam was.. czy miał ktoś z was podobny problem? Co mam zrobić żeby sobie pomóc?

Jesteśmy wybrani do tego by iść tą drogą. Po kolana w śniegu, który upychaliśmy bardziej w skarpety i buty
stawiając następne kroki. Wyrzutkami nie jesteśmy. Przegniłymi owocami dopiero będziemy.
Nie było ścieżki, więc maszerowaliśmy niszcząc to co wiatr w nocy pousypywał w milionach kombinacji.
Obserwowaliśmy się nawzajem, czuliśmy jak ktoś wyjątkowy i oryginalny. W głowach aż nam huczało.
Ekscytowanie się kogoś wariactwem, w sposób piętnujący i natarczywy nie jest dobre.
W gruncie rzeczy, jeśli szaleństwo jest szkodliwe dla otoczenia powinno być neutralizowane.
Jednakże, niewpisany w żadne normy człowiek posiadający duszę i charakter odmienne od większości,
może wykreować gigantyczne pokłady wielkiej miłości którą podzieli się z innymi.
Może też wypluć zło, pełzające we wszystkich świata kierunkach, łapczywie dopadające każdego kto nie zdąży uciec.
I tacy byliśmy my. Pełni wyrazu koalitańci, połączeni wydarzeniami ostatnich dni.
Gdyby jeden padł w ten śnieg tutaj, teraz – pozostali nie porzuciliby go na pastwę losu.
Padlibyśmy razem z nim, towarzysząc mu w chwili ostatniego tchnienia. Bicie serca ustaje, i człowiek to już
wspomnienie. Ładunek emocjonalny jest bardzo potężny, nieraz zmienia ludziom życia i ma wpływ na otaczający świat.
Meritum to właśnie śmierć. Dzieci mają o niej wyobrażenie upiększone, dorośli postrzegają ją jako proces…
Chwila w której następuje przypomina sądową rozprawę. Jej przebieg, jak i decyzja o odejściu do umarłych
przebiega bardzo szybko. To