Felieton
KOMENTARZ KAABANA: Pezet vs Sidney Polak

„CHCIELIŚCIE WYDYMAĆ FREDA, TERAZ FRED WYDYMAŁ WAS” – od tego pięknego cytatu można rozpocząć tekst traktujący o konflikcie na linii Pezet – Sidney Polak. Konflikt, który rozgrywa się rzecz jasna tylko i wyłącznie o hajs, bo przecież 30sto paro letni faceci nie umieją normalnie dogadać się w kwestii podziału zysku ze wspólnego przedsięwzięcia. Ale może po kolei.
Wszystko zaczęło się zaraz po premierze płyty „Dziś w moim mieście”. To w wywiadach promujących ten album Pezet zaczął zapowiadać następny już w kolejnym, 2011 roku. Znając tempo pracy Kaplińskiego nikt w to nie wierzył, jednak jak okazuje się po czasie – prace faktycznie trwały i były na dość zaawansowanym poziomie. Wpuszczone w czerwcu „Co mam powiedzieć” wskazywało na to, że Pezet chociaż raz dotrzyma słowa i datą premiery faktycznie będzie wrzesień 2011.
Wakacje minęły, gimbusy wróciły do szkoły, a z „Radiem Pezet” cisza. W eter poszły informacje o opóźnieniach, zaś nowym terminem był luty 2012. Z uwagi na pojawiające się w tzw. międzyczasie zapowiedzi, z których wynikało, że na płycie pojawią się tuzy brytyjskiej sceny – Kano i Professor Green przełknąłem – podobnie jak większość słuchaczy – tę pigułkę goryczy i spokojnie czekałem do lutego.
Wraz z początkiem 2012 teledyskiem z Fokusem kontynuowana była promocja, a także rozpoczęła się nawet przedsprzedaż płyty – przez kilka godzin można było ją zamawiać w opcji preorderu, jednak zaraz potem została wycofana z obiegu. Po raz kolejny bez żadnych informacji ze strony Pezeta, dodajmy.
Przez kolejne miesiące trwały dalsze przepychanki o hajs, podczas których producent projektu nie wytrzymał i w swojej audycji w Radio Roxy urządził prapremierę „Radia Pezet”. Ta informacja nie jest jednak zweryfikowana, jeżeli takie zdarzenie faktycznie miałoby miejsce, to na bank ktoś by to zrippował, tymczasem w Internecie nie ma o tym incydencie nawet wzmianki.
W końcu obaj gentelmani doszli do porozumienia i ostateczna data premiery, czyli 4 września została dotrzymana. Tuż przed zakończeniem wakacji w eter został puszczony trzeci singiel, czyli „Supergirl” na bicie Auera.
Wraz z premierą płyty rozpoczęła się nagonka na Pezeta pt. „Pezet, jak mogłeś”. Słuchacze mieli pretensje w zasadzie o niemal wszystko, jednak największe cięgi zbierały bity. Co i raz na forach znajdowane były kolejne dowody na rzekomą nieuczciwość Sidneya, przejawiającą się korzystaniem z gotowych paczek (co oczywiście żadnym problemem nie jest).
Początkowo Pezet dystansował się od całej sprawy, w wywiadach podkreślał, że jest/był konflikt, ale dogadali się i nie ma nad czym debatować. W miarę jak nagonka przybierała na sile, rosła również frustracja rapera i zaczęło się przerzucanie winy na Polaka. Ukoronowaniem tego był utwór z JIMKIEM:
chodzi oczywiście o wersy:
„Jeśli ktoś coś spieprzył, to na bank był ten drugi człowiek”
W takiej sytuacji miarka ze strony Sidneya przebrała się (wcale się temu nie dziwię), czemu postanowił dać upust w autorskiej audycji, którą prowadził w Roxy (tej samej, w której miała miejsce rzekoma prapremiera „Radia”). 28 grudnia zeszłego roku, w swojej pożegnalnej audycji producent wyłączył wszystkie hamulce i przez bite dwie godziny raczył słuchaczy coraz to lepszymi ciekawostkami zza kulis współpracy z Pezetem (podaję najlepsze):
– płyta z Małolatem została wydana, bo temu drugiemu „hajs się nie zgadzał”,
– niepublikowanie utworu z Kano z powodu rzekomego lokowania produktu (wtf?!),
– w chuja cięcie odnośnie przyjazdów do studia i featu u Bednarka.
Do annałów przejdzie oczywiście tłumaczenie Pawła pt. „jestem pijany, nie mam na wachę, nigdzie nie jadę”.
Bez względu na to, czy Sidney również ma coś za uszami, to jednak przed nami pojawia się obraz rapera szukającego dziury w całym, uchylającego się od obowiązków i spraw, na które wcześniej się umówił. Mimo, że rzekomo jestem psychofanem Pezeta to chciałbym tutaj bardzo wyraźnie podkreślić, iż sążnista beka z niego.
Po tej audycji Internet wrzał, pojawiły się dziesiątki obrazków z Kaplińskim (bądź oboma) w roli głównej. Oprócz tego powstało nawet wydarzenie „zbieramy na wachę dla Pezeta”. W tym momencie po stronie rapera spina była dość poważna, a menager urządzał polowanie na założyciela tegoż eventu.
W końcu po kolejnych kilkunastu godzinach doczekaliśmy się oficjalnego oświadczenia z drugiej strony:
„Współpraca z Jarosławem Sidneyem Polakiem zakończyła się odpowiednią umową, podpisaną tuż przed pojawieniem się w sklepach płyty „Radio Pezet”. Przedmiotowa umowa była negocjowana przez obydwie strony i Jarosław Polak zgodził się na wszystkie ustalenia w niej zawarte.
Z tego względu wszelkie niezadowolenie z procesu powstawania płyty, nieprawdziwe twierdzenia oraz upublicznianie faktu, że „zabrakło mi na wachę w moim nowym Audi”, pomówienie o niesłowność – na przestrzeni zaledwie trzech miesięcy od premiery płyty – należy traktować jako nieudolną, histeryczną próbę zwrócenia uwagi na swoją osobę, która pozostaje jedynie w cieniu tej produkcji i nie zbiera – zapewne wyczekiwanych – pochwał.
Już w 2008 roku pracowałem nad płytą z Małolatem, a moja wspomniana wizyta w studiu Jarosława Polaka w tym roku nie rozpoczęła żadnych prac nad naszym wspólnym albumem. Nasze spotkanie w 2008 roku sprowadzało się jedynie do niezobowiązującej rozmowy na temat wspólnych, przyszłych planów muzycznych.
Oczywiste jest, że pracując nad płytą „Dziś w moim mieście” planowałem koncerty i promocje tej płyty i była ona dla w tamtym momencie najważniejsza.
Razem z Małolatem zagraliśmy z tej płyty ponad 150 koncertów, odebraliśmy złoto, a jej wydanie w 2010 roku nie wpłynęło na termin wydania albumu „Radio Pezet”.”
Po kolei – tłumaczenie odnośnie płyty z Małolatem nie trzyma się kupy – wszyscy dobrze pamiętamy „spalony” dysk z roku 2008, dla jasności powinno być to ujęte w powyższym tekście, bo de facto „Dziś w moim mieście” w formie, w jakiej wyszło zaczęło powstawać mniej więcej w tym okresie, o którym wspomniał Sidney.
Po drugie to „umowa podpisana przez Jarosława Polaka”. Wszyscy teraz rzucili się na producenta, że „przecież się zgodził”. Chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że stanął on przed dylematem: albo płyta wyjdzie na nowych zasadach, albo w ogóle”. Myślę, że każdy twórca wybrałby tę pierwszą opcję. Dlatego w tej kwestii wierzę Sidenyowi. Czas negocjowania „kontraktu” również wskazuje na to, że racja była po jego stronie.
I najśmieszniejsze: „upublicznianie faktu, że „zabrakło mi na wachę w moim nowym Audi””. 30 letni chłop nie umie przyznać się, że nie chciało mu się jechać do studia. Nikomu nie zaglądam do portfela, ale bekowe jest pisanie o 150 koncertach, które przecież przyniosły mu CO NAJMNIEJ 300 000zł. To jest kwota, za którą można kupić nowe mieszkanie, a on tłumaczy się brakiem 50zł na zalanie (nowego dodajmy) samochodu. Nawet jeżeli taka sytuacja faktycznie miała miejsce, to komunikacja miejska w Warszawie funkcjonuje i ma się dobrze, o czym osobiście zaświadczam jako dumny nieposiadacz prawa jazdy.
„Odnośnie utworu o roboczym tytule „Mamy to” z gościnnym udziałem rapera Kano, chcę wskazać na dwie zasadnicze kwestie. Utwór ten nie wszedł na płytę „Radio Pezet” z dwóch powodów. Po pierwsze nie udało się zamknąć kwestii formalnych związanych z prawami autorskimi. Po drugie ja sam nie byłem i nadal nie jestem zadowolony ze swoich zwrotek, a wartość artystyczna publikowanych przeze mnie utworów jest dla mnie ważniejsza niż gościnny występ znanego rapera. Rzekomy „wers sponsorowany”, który miał zawierać ten utwór to jedynie paranoiczne nastawienie Jarosława Polaka. Nietrafiony jest argument, że zablokowałem kawałek z Kano tylko dlatego, że Jarosław Polak „wypikował” jakiś jego fragment. Nigdy na żadnej mojej płycie nie napisałem w zamian za wynagrodzenie wersu promującego jakiś produkt. Zdarzyło mi się nagrywać takie utwory w ramach kampanii reklamowych, natomiast sytuacja taka nigdy nie miała miejsca na moim autorskim albumie.
Na emisję videorelacji dotyczącej powstania utworu z gościnnym udziałem Kano, mój management posiadał pisemną zgodę wszystkich zainteresowanych. W przeciwnym razie ten materiał nigdy nie zostałby Wam pokazany jako jeden z odcinków.”
Kolejny bekowóz. Kto w to uwierzy? Kawałek z Kano wszyscy już znamy i obiektywnie byłby on jednym z lepszych na „Radiu”. Równocześnie patrząc przez pryzmat poprzednich płyt rapera i ich poziomu wmawianie słuchaczom, że ten kawałek jest słaby jest po prostu kolejnym cięciem w chuja.
„Przy okazji wskazuję także, że utwór pt. „Miejski Sound” znalazł się na płycie jako hidden track na wyraźną prośbę wytwórni EMI.”
Ciekawy jest również ten fragment. EMI wyraziło prośbę o znalezienie się tego utworu na płycie, a wiedział o tym tylko jeden z zakontraktowanych artystów? Coś tu jest nie tak i w to również nie wierzę.
„Kolejną kwestią, którą muszę wyjaśnić jest kwestia tytułu płyty. Warunkiem wydania płyty „Radio Pezet”, który postawił Jarosław Polak, wbrew temu, co mówił w audycji, było umieszczanie jego pseudonimu przy każdym utworze bez względu na to, kto produkował ten numer lub umieszczenie jego nazwiska w tytule płyty. Przy singlu „Supergirl”, który w całości wyprodukował Auer widnieje dziś pseudonim Sidney Polak.”
Jest to chyba jedyny sensowny pocisk na swojego współpracownika, którego zresztą zainteresowany nie zechciał odbić. Rozumiem, że na płytę mogły wejść też bity innych producentów, o czym mówił sam Sidney, więc dlaczego rościł sobie prawa do doklejania jego pseudonimu?
„Oświadczam, że nie dograłem zwrotki do płyty Kamila Bednarka, bo nie znalazłem na to czasu i nie miałem na nią pomysłu. Każdy artysta czasem tak ma, to chyba normalne i jak wcześniej podkreśliłem najważniejsza jest dla mnie wartość artystyczna publikowanych przeze mnie utworów.”
To teraz będzie miał dużo pomysłów, na przykład zwrotkę o braku pieniędzy na wachę i rozwalonym wyświetlaczu. Jeżeli tak faktycznie by było, to jestem PEWNY, że Sidney nie przetaczałby tego na antenie. Tanie tłumaczenie, czekam na odpowiedź Bednarka.
„Co do koncertów, oczywiste jest, że ludzie którzy je grają powinni mieć do siebie zaufanie i czuć się dobrze razem na scenie. W momencie, w którym między tymi ludźmi nie ma chemii, decyzję dotyczącą składu koncertowego powinien podejmować artysta-wykonawca, a nie producent wykonawczy albumu.
Ultimatum koncertowe Jarosława Polaka sprowadzało się m.in. do tego, żeby przez dwa lata od premiery płyty „Radio Pezet” wyłączyć mi możliwość występowania i grania koncertów niepromujących tej płyty, czy też w ramach projektów, które wspieram i w których uczestniczę tj. Płomień 81 i Pezet/Małolat. Jednocześnie jego propozycja nie zakładała podobnych ograniczeń dotyczących jego występów solowych i z grupą T-Love.
Jarosław Polak otrzymuje każdorazowo wynagrodzenie producenckie z tytułu granych przeze mnie koncertów, niestety ten szczegół umknął jego „rzetelnej” relacji z naszej współpracy.”
Szkoda, że Polak w niedawnym wywiadzie dla CGM nie odniósł się do tego. Ta kwestia jest raczej nie do wyjaśnienia i trudno wierzyć którejkolwiek ze stron, wina raczej leży po obu.
Jak wspominałem już wyżej, po tej odpowiedzi Sidney przystąpił do teoretycznego kontrataku, konkretnie w „Programie muzycznym”, który prowadzą Rawicz i Zegler. Ten drugi oczywiście nie miał pojęcia o czym mówi, temu pierwszemu jak zwykle zabrakło jaj i zamiast rozwinięcia wątków mieliśmy wycofywanie się Polaka na pozycje „bardzo szanuję Pawła jako kumpla”, co po tak grubym pojeździe, jaki miał miejsce w zeszłorocznej audycji jest po prostu żenujące.
Na razie spór pozostaje bez rozstrzygnięcia, obie strony dały dupy, jednak zdecydowanie gorzej wypadł Pezet i jest to fakt. Jeżeli miał odwagę wykręcać się z przyjazdu to studia, to powinien mieć ją również do przyznania się, zamiast podłapywania żenującego wątku o benzynie. Może ktoś by to łyknął, jeżeli byłaby to jego pierwsza płyta i po godzinach dorabiałby w markecie, ale tak niestety nie jest. Poza pojedynczymi szczegółami racja jest po stronie Sidneya i liczę na to, że ostatni wywiad był jedynie nieporozumieniem i ściągnie Pezeta na ziemię (a ja napiszę kolejny komentarz).
Jeśli szukasz biletów na koncerty hip-hop/rap, zdobędziesz je w 100% legalnie u naszych przyjaciół z Biletomat.pl

Felieton
„Sentino przejął majówkę”. Kupionymi wyświetleniami czy botami od komentarzy? – felieton
Scamerski duet postanowił wypromować nowy numer i merch.

Sentino przeżywa drugą młodość, przejmuje majówkę w Polsce – informują rapowe media. Tymczasem to kolejny scam spod szyldu Sentino x Trueman i jego brzydka promocja.
Konflikt Sentino z Truemanem sprzed kilku tygodni był prawdopodobnie tylko sprytnym planem marketingowym dla kilku nagłówków. Chociaż wiemy, jaki jest Sebastian, to przemycanie przez Truemana co chwila informacji o „Casablance”, kiedy są pokłóceni od samego początku źle pachniało. Minęły zaledwie dwa tygodnie, a duet rusza z grubą promocją: nowego numeru, płyty i merchu! W tak krótkim czasie udało się to wszystko zorganizować czy może było to przygotowane już wcześniej? Teraz śmierdzi już tak, jakby w domu zaparkowała ci śmieciarka, a to dalej nie wszystko.
Większość ostatnich numerów Sentino po miesiącu od publikacji ma ok. 150 tys. wyświetleń na Youtube. Nagle pojawia się kawałek „Casablanca”, który otwiera promocję płyty „King Sento 2” i merchu z koszulkami. Po dwóch dniach ma prawie pół miliona odsłon. Dziwne, ale wystarczy spojrzeć do komentarzy, żeby poznać prawdę o tej promocji.

Numer od samego początku jest pompowany przez boty, które piszą także pod nim komentarze dla zwiększenia zasięgu poprzez interakcje. Nie są to tzw. wpisy premium pochodzące z Polski, bo te są kilka razy droższe od tych „turecko-azjatyckich”. To losowe komentarze po angielsku, które co kilka minut pojawiają się masowo pod klipem. Najczęściej powtarzające się to:
- „You just earned a new subscriber”
- „I can t stop smiling watching this”

Sentino jak Skolim?
Idziemy dalej. Za produkcje nowego numeru Sentino odpowiada Crackhouse. Bardzo bliscy współpracownicy Skolima, któremu Young Multi zarzucił niedawno, że kupił sobie karierę milionowymi wyświetleniami pod klipami. Dorzucamy do tego Truemana jako menagera i mamy scamerską drużynę marzeń.

Mimo tego, że nowy numer Sebastiana śmierdzi jak zgniłe jaja, laurka w zaprzyjaźnionych mediach musi się zgadzać:


Przy okazji polecam tekst na temat działalności Sentino i Truemana: Sentino spadł Truemanowi jak z nieba. Uwiarygadnia scamy.

Warszawa, miasto, gdzie to nie hajs był problemem, tylko do której dziwki pojechać na noc. Gdzie nowe perspektywy, przybierając kształt rysunkowych gwiazdek na nocnym niebie, wlewały się falami światła do naszych spojówek.
Było głośne, niespokojne, niebezpieczne, i choć w tamtym momencie wydawało się nam domem, było właściwie miejscem, by oddychać. Oddychać, ale nie tak zwyczajnie… Oddychać smogiem pełnym konopnego dymu i wydychać rap wypełniony marzeniami o luksusie
Pustelnik, poszukujący spokoju, mógłby go tu odnaleźć jedynie pośród gwaru, wśród szumu dostrzegając linie wewnętrznej ciszy oplatającej jego skronie jak bluszcz… Czemu wcześniej nie dostrzegłeś jej zasięgu? Spoglądał w dal!

A jego oczy? Jakby z bólu utkane, jakby z opalu wykute, wykształcone, by móc wyczuć to, co ukryte, jak opuszki niematerialnych palców, delikatnie muskające kształty pokoju, w którym leżała nago…
Ta, była idealna. Zawsze wolał drogie swemu sercu przyjaciółki od tanich dziwek z Mokotowa i proste towarzystwo złodziei z Woli, od lewackiej młodzieży w kolorowych strojach, towarzystwo starych gangsterów — zawsze uważał, że w pewnym sensie to zagrożenie, ale byli też tacy, których szanował. Na ogół trzeba się ich wystrzegać…
Naprawdę… Okradną was, zabiją, zniszczą wam życie — możecie być pewni. No chyba że macie jakieś w sobie to coś… Takie coś specjalnego, co oni też mają, ale nie wszyscy, którzy to mają, muszą być jak oni… Oni to nie my… My to nie oni…
– Kim oni są? – krzyczy policjant przesłuchujący Mahatmę. A ten tylko, uśmiechając się delikatnie, mówi tonem ledwie głośniejszym od szeptu:
– A kim są „Oni”?

Kondukt pogrzebowy, niczym strumień łez, niosąc z prądem kilkadziesiąt pękniętych serc, wlewał się przez bramę cmentarza.
Większa część osób wyszła zaraz po ceremonii — my jednak zostaliśmy.
Żadne z nas nie mogło się pogodzić, że postanowił odejść.
Zostawił po sobie pustkę, którą jak dziura w płucach do dziś dławi czasem mój oddech.
Żaden opis nie jest w stanie wyrazić cierpienia na obliczu jego matki, gdy zamykano trumnę
Ani wyrazu spojrzenia starego bandziora, gdy zrozumiał, że widzi go ostatni raz…
Dzwony zaczęły uderzać miarowo, a wiatr wybrzmiewał smutną pieśń…
Stary grabarz patrzał bez wyrazu na górę ziemi, którą trzeba było przysypać trumnę…
Za kilka dni postawią tam pomnik… Taki z prawdziwego zdarzenia…
Ale dziś wbili krzyż i położyli na nim kwiaty, by osłonić nagi kurchanik przed wzrokiem przechodniów.
Pomyślałem sobie, że chyba nawet kamieniarz nie przewidział takiego obrotu spraw…
Utwór i krótkie wyjaśnienie:
– Utwór dedykuje moim zmarłym przyjaciołom. Chciałem jeszcze raz zobaczyć was takich jak kiedyś, chciałem by wasze imiona nie poszły w zapomnienie, chciałem by to, że tak młodo odeszliście stało się lekcją dla moich słuchaczy. Lekcją, by cenić życie, a w nim to, co najważniejsze, czyli miłość i przyjaźń… Rest in Peace Bracia [*]… – komentuje GSP, publikując utwór „Wars-Sawa”.
Felieton
Tede i Young Leosia – kolaboracja, która się nie udała?
„Najlepiej brzmi wyciszone” – brzmi jeden z wielu krytycznych komentarzy.

Tede postanowił na nową płytę „Vox Veritatis” zaprosić same kobiety, wśród których usłyszymy Bambi, Modelki i Young Leosię. Singiel z tą ostatnią ukazał się kilka dni temu i już możemy go podsumować, a właściwie zrobili to słuchacze.
Zarzuty w stronę Tedego i Young Leosi
Zazwyczaj, gdzie się nie pojawi Young Leosia, tam mamy murowany hit z repeat value. Niestety, nie w tym przypadku. Po trzech dniach kawałek z Tede „Więcej miejsca” ma skromne jak na taki duet niecałe 50 tys. wyświetleń klipu. Wynik kiepski i trzeba to otwarcie przyznać. Widać to też po odbiorze: 2 tys. łapek w górę i 400 w dół daje pogląd na to, że coś jest na rzeczy. Po wejściu w komentarze już jest wszystko jasne.
Słuchacze zarzucają Tedemu i Leosi, że nie wykorzystali potencjału współpracy. Numer nie buja tak jak powinien, trudno jest cokolwiek zrozumieć. Pojawiają też wątpliwości co do dobrze zrealizowanego numeru pod względem technicznym, w szczególności do mixu. Teledysk także się większości nie spodobał.

Krytyka w kierunku „Możesz więcej” Tedego i Leosi
Oto kilka najczęściej lajkowanych komentarzy pod wspólnym singlem Tedego i Sary. Duet raczej nie będzie z nich zadowolony:
- Szczerze, ale to jest chu**we, klip to już żenada całkowita.
- Stary chłop i nie potrafi nagrać ani jednego kawałka bez wspomnienia o wyimaginowanych hejterach. Rent free.
- Najlepiej brzmi wyciszone.
- Szkoda zmarnowanego potencjału na kolabo, jakoś bez wyrazu ten kawałek. Taki po prostu poprawny. Bit też nudny. Z sentymentu włączyłem sobie „Szpanpan” dla porównania i realizacyjnie, dykcyjnie, tekstowo, bitowo – przepaść.
- Mimo najszczerszych chęci, niewiele rozumiem z części Tedego. Mix w tym kawałku oraz w TSTMF położony. Zapowiada się interesujący album z nawet niezłym replay value, ale niestety niedopracowany technicznie.
- nie rozumiem ani jednego słowa z tego utworu poza refrenem
- Kawałek na max dwa przesłuchania. Tedzik top1 dla mnie ale niektóre jego ostatnie kawałki to wielkie iks de.
Propsów jest niewiele
Pozytywnych wpisów na temat kawałka jest niewiele i są to raczej pojedyncze pozycje, które nie cieszą się zbyt dużą popularnością:
- Ale ta różnica w skillach to jest przepaść.
- Tede xYL jest Moc. banger. banger.
- Moja ulubiona piosenka musi być hitem.
- Super. zajebiste. Mam nadzieję, że kiedyś spotkam TDF-a jeden z ”NIELICZNYCH” Polskich Raperów, których na co dzień słucham.
Z Bambi poszło lepiej, ale też bez fajerwerków
Niedawno sporych echem odbiło się przekazanie przez Tedego „dziedzictwa melanżu” Bambi, czego efektem było nagranie przez tę dwójkę remixu kultowego numeru „Drin za drinem”. Ta wiadomość poszła szeroko w środowisku i spolaryzowała słuchaczy. Kiedy później ukazał się już wspomniany kawałek na kanale Baila Ella, nie wykręcił on jednak spektakularnych liczb. Ponownie obyło się bez viralowości, chociaż potencjał był duży.
Jak zauważył ktoś w komentarzach, to sympatyczne, że nowe pokolenie słuchaczy będzie bawiło się pod ten sam bit, co wiele pokoleń wstecz. Brakuje jednak tych szczytów list przebojów.


Od premiery najnowszej płyty Dwóch Sławów minęły już dwa miesiące. Zdążyłam się z nią solidnie osłuchać i dowiedzieć, co dobrze by było opisać. Opinie o projekcie – wprost mówiąc – nie są najlepsze, co duet wziął już na klatę. Moje zdanie jest jednak nieco inne więc zapraszam na łyżkę miodu w beczce dziegciu.
Kryzys wieku średniego?
Zacznę prosto z mostu – uwielbiam ten duet. Na ich wielowymiarowe metafory trzeba kupić drukarkę 3D. Zabawa słowem, luz i humor to cechy, które niewątpliwie muszę im przypisać i wcale nie muszą nikogo do tego przekonywać. Ale, co w sytuacji, gdy masz za sobą dziesięć lat punchline’ów, wszechobecnej beki i hashtagów, a fani czekają? Jasne, możesz zrobić kolejny taki sam album, który i tak nie ma podjazdu do debiutu. Stąd najnowszy projekt Astka i Rada jest totalnie zrozumiały – dajmy im działać i się rozwijać. Kryzys wieku średniego i te sprawy.
Zabawa formą
A tak serio – spodziewaliście się kiedyś, że łódzki duet mógłby zagrać swoje numery na imprezie Świętego Bassu albo zrobi manifest polityczny, który będziecie podśpiewywać pod prysznicem? Chcecie starych Sławów – włączcie „Ludzi Sztosów”, proste. I oczywiście – jak większość z Was – analizowałam ten album na Genusie, łapiąc się za głowę po wytłumaczeniu kolejnego wersu. Jednak… to było dekadę temu. Nikogo zatem nie powinno dziwić, że przyszedł u panów czas na zabawę formą, poniekąd wyniesioną z projektu club2020.
Najwyżej będzie stójka lub parter
Czy „Dobrze by było” jest krążkiem bez treści? Złośliwi powiedzieliby, że tak. Ale obiektywnie patrząc – numery „Myślałem, że będzie gorzej” czy wcześniej wspomniany bez nazwy „To nie jest kraj dla kabrioletów”, mają to, co tygryski lubią najbardziej. Jest więcej śpiewów, autotune’ów i wtyczek niż kiedykolwiek. I dobrze by było trochę odpuścić, wychillować i zaakceptować ten wytwór, spięty słuchaczu. A, że krążek buja i na żywo miałam okazję sama się przekonać na trasie – a jakże! – „Dobrze by było Tour”. Już 4 kwietnia w ich mothership (czytaj w Łodzi) zagrają finałowy koncert więc jeśli w domowym zaciszu denerwują Cię te chłopy, daj im szansę. Najwyżej będzie stójka lub parter.
Felieton
Drugi koncert Quebonafide na Narodowym. Czy to jawne oszustwo? – felieton
Na pewno zachowanie nie po koleżeńsku.

Organizacja pożegnalnego koncertu Quebonafide przypomina zabawę w kotka i myszkę. Na pewno jest brakiem poszanowania dla słuchaczy, którzy kupili bilet i właśnie się dowiedzieli, że ostatni koncert rapera będzie miał kilka dat.
Wyobraźmy sobie sytuację, że kupujemy limitowaną płytę artysty za 200 zł, który deklaruje, że nakład tysiąca sztuk nie będzie nigdy wznawiany. Tymczasem zamiast cieszyć się z „białego kruka” w domu dowiadujemy się jeszcze w dniu zakupu, że z powodu dużego zainteresowania płytą postanowiono dotłoczyć drugi tysiąc egzemplarzy. Podobne do tej sytuacje już się zdarzały, ale płyty były dotłaczane po kilku latach. Tym niemniej, mamy tu do czynienia ze złamaniem umowy między artystą a słuchaczem, czyli ze zwykłym oszustwem.
Pierwszy, drugi… i trzeci – „ostatni koncert” Quebonafide
Podobnie jest z koncertem Quebonafide. W przeciągu bardzo krótkiego czasu, słuchacze mogą czuć się oszukani i to aż dwukrotnie. Za pierwszym razem, kiedy „Ostatni koncert Quebonafide” miał się odbyć online. Po kilku tygodniach, kiedy wykupiono bilety na wydarzenie, dowiedzieliśmy się, że wcale nie będzie to ostatni koncert, bo ostatni odbędzie się dzień później na PGE Narodowym. Kombinacje alpejskie, przesuwanie startu sprzedaży zakupu biletu to temat na zupełnie oddzielny wątek, ale to co się dzisiaj wydarzyło i jak zostały potraktowane osoby, które kupiły bilety na wydarzenie online powinno skończyć się co najmniej bojkotem ze strony odbiorców.
To jednak nie koniec kpin ze słuchaczy.

Oszustwo na drugi koncert?
W czwartek, w zaledwie parę godzin bilety na ostatni koncert Quebonafide na Narodowym zostały wyprzedane. Jeżeli ktoś miał szczęście, to po kilku godzinach walki z systemem bileterii i zacinającej się stronie kupił bilety. To nic, że będzie siedział gdzieś za przysłowiowym filarem, w ósmym rzędzie z daleka od sceny. Miał świadomość i satysfakcję, że warto było się pomęczyć, bo miało to być jedyne takie wydarzenie – unikalne, tak przynajmniej go zapewniano. Więc zamiast wcisnąć „Esc” postanowił wziąć nawet to najsłabsze miejsce, bo będzie częścią historii. Nic bardziej mylnego.
Po kilku godzinach ogłoszono, że „ostatni koncert” Quebonafide będzie miał jeszcze jedną datę. Dzień wcześniej raper zagra jeszcze jeden koncert. Dzień wcześniej! Przecież to brzmi jak absurd. Tuż po zakupie biletu, zmieniane są zasady gry i umowy między raperem a słuchaczem. Wygląda to jak celowe działanie i wprowadzenie kupującego bilety w błąd. Który koncert więc będzie tym ostatnim. Ten 27 czy 28 czerwca?
Quebonafide z ostatniego koncertu robi sobie trasę koncertową, choć przy zakupie biletu z nikim się na to nie umawiał. Ba, sugerował unikalne i jedyne tego typu wydarzenie. Tymczasem osoby, które walczyły dzisiaj o bilety będą musiały pocieszyć się zmęczonym artystą po występie dzień wcześniej i zleakowanym koncertem na TikToku.



-
News2 dni temu
Współpracownik DJ Hazela ujawnia: strzelił sobie w głowę
-
News4 dni temu
DJ Hazel nie żyje – legendarny polski artysta
-
News4 dni temu
Sushi z Krakowa promuje się na śmierci Joki. Skandaliczna reklama
-
News5 dni temu
Open’er wraca do TVP po 15 latach
-
News2 dni temu
Zmarł młody polski raper – informuje SBM Label
-
News16 godzin temu
Peja, Kali, WSZ, Rahim na pogrzebie śp. brata Joki
-
News4 dni temu
Sentino ujawnił swoje zarobki z muzyki
-
News4 dni temu
Ten Typ Mes ma żal do Białasa i innych raperów, bo rehabilitują hip-hopolo