B.R.O „Next Level 3”: nieudolna kontynuacja – recenzja

Rok 2015 wspominam muzycznie wyjątkowo sentymentalnie. Byliśmy wtedy na granicy czyhającej na nasz gatunek muzyczny popularności, a raperzy nie pchali się jeszcze tak do popu. Debiutuje ów czas wielu graczy, bez których to ciężko dzisiaj wyobrazić sobie rynek muzyczny. Przecież Quequality dopiero rozpoczynało swoją działalność, a SB Maffija nie była nawet zarejestrowanym labelem. Teraz to dwa największe giganty w całym dorobku polskiej muzyki rozrywkowej. Nie obyło się także bez zaskoczeń. Tymi, które szczególnie utkwiły mi w pamięci, była m.in. „Taksydermia” oraz drugi album B.R.O z serii Next Level. Fenomenalny materiał, po którym to raper zebrał zasłużoną falę propsów, a podkreślić trzeba, iż startował z infamii nie gorszej niż Tede. Mija pięć lat, a na sklepowe półki trafia kontynuacja. Posłuchajmy.

W czasach absurdu, wirusa no i smogu
Piłkarze kosztują po 200 milionów
W tym czasie dzieciaki umierają z głodu

Populizmy. Wszędzie populizmy. Niektórzy są biedni i mają ciężką sytuację życiową, a ktoś inny chodzi w Gucci i to jest bardzo złe. No jasne, może wprowadźmy komunizm, wtedy każdy będzie równy. Mało? Ludzie go nie lubili, bo był zbyt świeży. To wcale nie tak, że tytuł krążka „High School” był definicją jego targetu. Jak już o tym mówimy, to tylko przypomnę, że takie persony jak Gedz leciały na tunie na długo przed B.R.O. Jakoś propsy były, więc może jednak problem leżał w czymś zupełnie innym? Poza tym „Next Level” to mnóstwo oczywistości i uniwersalnych prawd życiowych. Tak naprawdę płyta kręci się wokół trzech wałkowanych tematów: rodzina, wirus oraz materialiści. Rap z kategorii tych bezcharakternych, miałkich. Lirycznie jest to takie, aby trafić do każdego możliwego odbiorcy. Jak coś jest dla wszystkich, jest popem, a nie rapem. Muszę przyznać, dawno nie zanudził mnie tak żaden album. Już nawet Taco wypada na tym polu lepiej. Wyjątkiem jest „800-120-002”. Chociaż nawet tutaj raper musiał zawalić sprawę. Serio wziąłeś możliwie najbardziej absurdalną postać do tego featuringu? Nie potrafię pojąć, jak można wziąć T*ua do numeru skupiającego się wokół tematu przemocy domowej, po wszystkich jego skandalicznych wypowiedziach światopoglądowych. Zróbcie jeszcze może remix z K*rtkym.

Rok dwadzieścia dwadzieścia miałem zrobić ćwierć miliona tu od maja do września
Ale odwołana trasa więc pojawia się presja, nie pojawia się pensja
To na barkach jest ciężar, ale chłopaki nie płaczą

Stricte muzycznie jest już lepiej. Nawet jeśli większość linii melodycznych należy raczej do tych z kategorii prostszych, B.R.O nadrabia to zgrabnie złożonymi refrenami. Lepiej dopracować to, czego jesteśmy pewni, niż przekombinować — Kuba o tym doskonale wie. Nie da się pominąć jego wypracowanego warsztatu wokalnego, który wśród hiphopowców stoi na topowym poziomie w Polsce. Razem z nowym NL miał wyjść także „Delorian”, będący już całkowicie popowym krążkiem, w wolnej chwili rzucę uchem. Patrząc na to, jak muzyk manewrował głosem tutaj, jestem na ten moment całkiem pozytywnie nastawiony. Na razie streamingi puste, a szkoda, bo mógłbym tutaj coś więcej powiedzieć o drugiej twarzy Warszawiaka. Producentami, którzy zasili trójeczkę, zostali: Fantom, Heco, Kontrabandz, KozyOMG, Mantra, Rafał Łosik, SkotiSkot, jak i sam raper. Wokalnie udzielili się natomiast: Dyae, E.N.D, Kubańczyk, Szymi Szyms oraz T*u. Nie ma co ukrywać, reprezentant Indahouse jedną zwrotką, kolokwialnie rzecz ujmując, zjadł resztę materiału. 

Kiedyś wstawałem jak Fenix, dziś jaki Niki Lauda
Mam swoją Ekipę jak ziomeczki Mini Majka

B.R.O to podręcznikowy przykład rapera, który zapomniał, jak się rapuje. Gdzieś po drodze między levelami stracił pazur, stając się zupełnie bezpłciową maszynką do tworzenia pustych utworów. Nawet jeśli brzmi to całkiem nienagannie, ciężko uwierzyć w to, jaki regress liryczny zaliczył muzyk. Technicznie teksty też leżą, ale już serio nie mam siły rozwodzić się nad tym dłużej. Na dwanaście numerów, jedynie do „Paszportu” nie mam żadnych wątów. Na pewno nikt nie zmuszał Kuby do stworzenia tegoż krążka? Zadałem w trakcie tej recenzji wiele pytań retorycznych, mam nadzieję, iż wyraziły one dostatecznie ogarniający mnie w trakcie odsłuchu cudzowstyd. Z roku na rok coraz gorzej panie B.R.O, a szkoda.

Kuba, dlaczego masz tak mało featów, hm
Bo nikt nie chce ze mną nagrywać, skumaj

Ocena płyty B.R.O „Next Level 3”: 5.3/10

Tracklista

1. Zapamiętaj Mnie
2. Pit Stop
3. Młody Bóg Feat. Kubańczyk
4. Paszport
5. Czarne Serce
6. Nocny
7. Slajd
8. 800-120-002 Feat. Tau
9. Szansa
10. Oreo Feat. Szymi Szyms
11. Tesla
12. NL3