Guzior „Pleśń”: wyjątek na scenie – recenzja

Jeśli mam czegoś dosyć w polskim hip-hopie, to przede wszystkim tworzonych przez korporacje artystów, wyzysku oraz lansowania używek. Tak jak do dwóch pierwszy kwestii jeszcze kiedyś wrócę i się szerzej wypowiem, ot, tak, żeby mi ¾ wytwórni założyło sprawy sądowe, to ostatni aspekt wykańcza mnie już powoli psychicznie. Znajdź mi tegoroczny album dowolnego rapera, gdzie niewymieniony został synonim słowa gibon. Proszę państwa, nowy szósty element kultury hiphopu. Przechodząc do meritum. Dzień dobry. Dzisiaj posłuchamy (znowu) rapu o paleniu marihuany. Nie jesteście zszokowani? Ja też niezbyt. Z tą różnicą, że do czynienia mamy z Guziorem. Z personą, która jako jedna z niewielu na tej smutnej jak Dawid Pasieka po fizyce scenie, radził sobie jeszcze z tym tematem. Po ostatnim wybryku Beteo w ramach “Hoodie” będę (znowu) czepliwy.

Wzrok pilnie za nią podąża, ja zatrzymać tego nie umiem
Ona ma z cipki wodospad, ona nie wie, że jest w klubie
Nie skończyło się na sztuce, nie, nie byliśmy w teatrze

Jest ciężko. Guzior nie bawi się w bycie romantycznym psycholem jak kolega pół roku temu. To nie jest popówka, która trafi do każdego. Wolne bity, wypełniane pogłosem wokalu, z naciskiem na akcentowanie końcówek wersów tworzą vibe. Vibe, dla którego odpalamy twórczość tegoż muzyka. Z tym że “Pleśń” na tle dyskografii wrocławianina jest jednak najleniwszą i nadzwyczajnie przesyconą mrokiem pozycją. Jakby tego było mało, nad tym wszystkim wisi otoczka nocy. Nie jest to z pewnością tak łatwe do przełknięcia dla przeciętnego odbiorcy. Muzyka takiego typu, że musisz się w pełni na niej skupić lub nie odpalać wcale. Czy był to celowy zabieg artysty? Wątpię. Całość zdaje się na tyle niechlujna, iż powątpiewam w większe zamiary artysty. Ten album to tylko zbiór piosenek, spójnych dzięki podobnym bitom. Raper dysponuje paroma flow, jednak to jedynie pochodne jego głównego stylu. Bez względu na wykonane operacje głosem, muzyk się pogubi. Ponadto, nie widzę żadnego pomysłu na “Pleśń”. Intrygujące jest to o tyle, że nie wydaje mi się, aby Guzior specjalnie takiego nawet potrzebował ze swoim vibem. Przykład istnego talentu oraz doświadczenia. Szkoda, że pozbawionego większego nakładu pracy. Mogłaby być płyta roku.

Lecę z blantem, a nie syfem, złości się Lucyfer
Gruby przelew, dzisiaj nie widziałem tylu cyfer
Odpalam nowy wózek gestem, nie kluczykiem
Zapętlony z blantem jak na gifie Lil Uzi Vert Guzi Lil Uzi Vert

Musimy w końcu przejść do tych używek. Tematyka zażywania THC, jak można było się spodziewać, prowadzi słuchacza przez cały materiał. Guzior podczas palenia topa rozważa nad kwestiami subiektywnej rzeczywistości. Jak to bywa w takich tematach, robi się przeważnie sentymentalnie. Nie brakuje tego, że raper nie miał a teraz ma. Z tego miejsca pozdrawiamy Kizo. Urzekające jest jednakże podejście, w którym artysta nie sili się na mędrca narodu, tylko dlatego, że zażył narkotyk. Nie doświadczycie przemyśleń mających na celu zmianę waszego podejścia do wszechświata. Z tego miejsca pozdrawiamy Kaliego i Majora SPZ. “Pleśń” jest osobista i nastawiona na to, iż nikt poza samym autorem nie będzie mógł się z tą liryką utożsamić. Reasumując ten felerny komponent, jest to droga do przetrwania, aczkolwiek nużąca. Mamy prawie 2021. Nikogo nie podnieca słowo blant, a cbd dostaniecie nawet z automatu przy metrze centrum. Z tego miejsca pozdrawiamy właściciela. Przechodząc dalej. Mateusz ponownie udowodnił, iż pisać potrafi. Tyle że tylko udowodnił. Fenomenalnie skomponowane gry słowne razem z rozłożeniem rymów, ilością sylab oraz umiejscowieniem akcentu, to chleb powszedni dla zawodnika Quequality. Zdecydowanie przypomina on o tym słuchaczowi, ale bez żadnych innowacji. Nie można też powiedzieć, aby każdy numer był jakoś wyrafinowanie złożony. Przypomina mi to pewien eksces z “Młodego Księcia” od White2115. Zawodnik SBM z jednej strony nagrał całkiem poważny materiał, jednak dorzucił trzy typowe letniaki mające na celu zaznaczyć, że wypalony to on jeszcze nie jest i królem wakacji pozostanie. Tak samo pismo widzę u Guziora. Ze spraw technicznych. Wybranymi do współtworzenia “Pleśni” producentami zostali: Bero, FANTØM, Favst, Kosmos, Kubi Producent, Sergiusz i Skrywa. Wokalnie natomiast udzielili się Kukon, Oskar oraz Szpaku. Bez większych zastrzeżeń. Z tego miejsca pozdrawiamy wyżej wymienionych.

Przełączam, gra mi nowy Kanye – Gospel, lubię ten krążek, bo trochę odleciał
A ja to w sercu kumam dobrze, czesze mi czosnek, że patrzysz jakbym był najdroższy

Guzior pali marihuanę i rozmyśla sobie nad błahymi aspektami życia, tym jest “Pleśń”. Tak jak nie potrafiłbym posortować porozrzucanych numerów z ‘Evil_Things” oraz “Evil Twin”, to utwory z tegoż wydawnictwa mają wyraźniejszy zarys. Mateusz to artysta zarówno zdolny, jak i już trochę doświadczony. Z łatwością przychodzi mu tworzenie multimilionowych hitów, a zebrane na tym krążku tracki nie będą tutaj żadnym wyjątkiem. Szkoda, że kosztem wersów mówiących o wodospadzie z waginy. Przepraszam, nie mam 12 lat. Dla mnie to bardziej żenujące niż imponujące. To ja już wolałem Igiego z jego kolegę, co “dotyka koleżanki siusiakiem”. Spoglądam na ostatnie dwa zdania i nie dowierzam, do jakich konkluzji można dojść, słuchając polskiego rapu. 

Suko, żyję lavish, żyję trapstar
Los na prośby tak łaskawy, kiedyś parskał
Smutek, kiedy widzę blizny na nadgarstkach

Ocena płyty Guzior „Pleśń”:

Tracklista

1. ZAKAS
2. BLUEBERRY
3. TRAPSTAR
4. BOILER ROOM ft. Kukon
5. WTC
6. FALA ft. Oskar83
7. 2018
8. KUSHKOMA
9. SOWA ft. Szpaku
10. FALA (2)