Jakub Żulczyk: „Słucham opowieści Bałagane nie od wczoraj”

Popularny pisarz Jakub Żulczyk to oddany fan polskiego rapu. Pochwalił się on wczoraj na Instagramie najnowszą płytę Kaza Bałagane „Chleb i miód”. – Słucham opowieści @be_do_gie_official nie od wczoraj. Ustawiliśmy się dziś na odbiór nowej płytki #chlebimiód i zbicie piony – napisał.

Album ten nie jest jeszcze ogólnodostępny, jego premiera odbędzie się w połowie czerwca. Jednak słuchacze, którzy zamówili krążek preorderowo mogą spodziewać się go w swoich domach wcześniej.

Słucham opowieści @be_do_gie_official nie od wczoraj. Ustawiliśmy się dziś na odbiór nowej płytki #chlebimiód i zbicie piony. #kupujciepolskierapplyty

Post udostępniony przez Jakub Żulczyk (@jakubzulczyk) Cze 2, 2018 o 3:49 PDT

Fan polskiego rapu

Pisarz i scenarzysta serialu „Belfer” dał się poznać słuchaczom rapu prowadząc m.in. wraz z Sokołem program “Serio?” na RBL.TV. Kilka miesięcy temu stanął też w obronie Bonusa RPK zauważając, że wykorzystywanie w procesie karnym fragmentów twórczości artystów jest szczytem absurdu.

Krytyka Taconafide

Kilka tygodni temu Żulczyk mocno skrytykował wspólny projekt Quebonafide i Taco Hemingway’a przyznając, że nie wierzy w ani jedno ich słowo, oraz że nieszczerością przebijają nawet Ryszarda Petru i Grzegorza Schetynę.

– Płyta duetu Taconafide jest dla mnie bardzo ciekawym momentem, mianowicie jest momentem w którym przestałem kumać. Myślałem, że do tej pory pomimo wieku mocno po trzydziestce kumam i prześwietlam to co buduje zbiorową wyobraźnię ludzi młodszych ode mnie o dekadę lub dwie. Właśnie przestałem. Gadałem wczoraj z kolegą, cenionym krytykiem muzycznym o tym, że tępy jad jaki wyleje się na tę płytę ze strony trzydziestolatków będzie większy niż hejt tzw. „cywilizowanych” słuchaczy na Gang Albanii. Gang Albanii akurat był ok w swojej bezpardonowej i skatologicznej szczerości. Zawsze będę mówił że ten zespół był dla disco polo tym, czym Sex Pistols byli dla punk rocka.
Z Taconafide sprawa jest inna. Obu tych raperów osobno nie lubię bardzo, ani jeden, ani drugi kompletnie nie trafia w moją estetykę, jak dla mnie prezentują oni dwa różne, podobnie odpychające modele pretensjonalności i mędrkowania. Może dlatego, że w rapie lubię chamów, psychopatów ewentualnie prawdziwych poetów.
Spotkanie tych dwóch w każdym razie ma w sobie coś, co podziwiam, mianowicie pełną biznesową gotowość do rozbijania banku NBP i brak oporów przed wyczesaniem z kieszonkowego wszystkich polskich gimnazjów za pomocą populizmów i nieszczerości przebijających nawet Petru ze Schetyną. „Nie dla pieniędzy?” „Dla dzieciaków co się tną?” Chłopie, podłożyłbym bit pod kobietę z banku co chce mi sprzedać pożyczkę gotówkową na 7 procent obłożenia, i wyszłoby bardziej autentycznie. I co właśnie mnie fascynuje na płycie „Soma”, to niespotykany poziom preparu. Hiphop zawsze był bajką. 90% tych co opowiadali o tym jak handlują crackiem w getcie potem szli grzecznie przystrzyc rodzicom trawnik. Rick Ross był klawiszem w pudle. Ale jednak bohaterowie i autorzy Taconafide wbijają się na jakiś nowy poziom. Osiągnęli coś fascynującego – nie wierzę w ani jedno ich słowo, nie wierzę im nawet, gdy się przedstawiają.
Muzycznie również jest to najcięższa landryna z możliwych. Beaty brzmią jakby włożyć se do gęby dwie czekolady truskawowe Wedla naraz. Teksty sprawiają, że zaczynam wierzyć że najlepsze piosenki powstają w językach, których nie rozumiem.
No i owszem, jest to tępy jad łba po trzydziestce, ale również deklaracja niekumacji. Może jest w tym coś, czego ja nie widzę? Czuję jednak, że hip hop w Polsce na przestrzeni 12 miesięcy skończył się jednak, i to na paru frontach. Z jednej strony goście tacy jak Rogal DDL, Kaz Bałagane, Młody G czy Piernikowski z Synów doprowadzili go, na każdy na własny sposób, do granic językowej zabawy i formalnej pomysłowości. Ciekawszy rap niż robią powyżsi, może w Polsce już nie powstać. A na pewno już nie powstanie bardziej gładki, smerfny, wykoncypowany i maślany rap niż płyta Taconafide. Hip hop is dead. Żegnam państwa i jak rasowy zgred idę włączyć sobie Black Sabbath – napisał dwa miesiące temu Żulczyk.