PlanBe – „Moda”

„Oceniać może mnie tylko przyjaciel, bo zna mnie – a wy nie znacie / I nic nie kumacie i robicie live’y by zwiększyć se zasięg, ja robię te rapy na chacie”. Tymi słowami PlanBe otwiera swój najnowszy krążek pt. Moda, w kawałku z Sariusem Stereo. I wers ten brzmi jak swoiste pogodzenie się z faktem, że urodzony w Tomaszowie Lubelskim raper, niejako pogodził się z własną pozycją piastowaną w rodzimej rap-grze. Bo choć nie można odmówić mu miana newschoolowego weterana, zawsze pozostawał on w cieniu swoich bardziej popularnych, a na pewno charyzmatycznych, kolegów z wytwórni. Już pierwszy utwór szybko pozycjonuje rapera gdzieś pośrodku wielu mu podobnych wysuwając na prowadzenie przesiąkniętą emocjami nawijkę Sariusa. Bo tematyka płyty orbituje wokół prostego scenariusza opartego na hajsie, popularności i dążeniu do swoich marzeń. Marzeń, które tak jak w kawałkach Nigdy więcej nie spłukany czy Chcę, polegają na wylewaniu szampana i paleniu zioła na gramy. Brzmi znajomo?

PlanBe przedstawia nam się tutaj jako dzieciak, który nie dorósł do sukcesu, jaki osiągnął. W nieco bardziej melodycznym i popowym kawałku Menago z Otsochodzi, raper dokonuje wręcz kalkulacji obowiązków, jakie wykonuje za niego tytułowy menadżer. Młodość jednak, jak mówi znane przysłowie, musi się wyszumieć. Jednak Moda nie obfituje w mocne, „bangerowe” utwory, które bez problemu poradziłyby sobie zarówno na parkiecie modnego klubu, jak i w głośniku telefonu przy klasycznym piwku w plenerze. Płyta zawiera w sobie 13 utworów o odmiennej stylistyce i brzmieniu, które zestawione jednak razem, tworzą spójną całość – przeczytać możemy o krążku na oficjalnej stronie wytwórni QueQuality. Album jest spójny, to prawda, jednak to bardziej zasługa ujednoliconych, mocno inspirowanych amerykańskim trapem bitów. A za większość produkcji odpowiedzialne są tutaj tak „głośne” nazwiska, jak Michał Graczyk i 2K. Panowie beatmakerzy nie wznieśli się na wyżyny swego rzemiosła, cytując dosłownie modne kilka lat temu w Stanach cykacze. Największą autonomicznością odznacza się kawałek Oh Love. Ta nostalgiczna ballada napisana pod młodsze pokolenie jest powiewem świeżości dla snujących się kolejno, praktycznie identycznych utworów.

Na składającym się z 13 utworów (plus trzech bonusowych) krążku znalazło się tylko czterech gości. I chwała dla PlanaBe za to, że nie postanowił obsadzić co drugiego kawałka jakąś znaną, rozchwytywaną ksywką. Obok włodarza rodzimej dla rapera wytwórni Quebonafide oraz wspomnianym już Sariusie i Otsochodzi, znalazło się miejsce dla Gedza. I ten ostatni fartownie wnosi w Modę cząstkę swojego gładkiego, egzotycznego flow tak dobrze znanego choćby z jego niedocenionego NNJ. Tytułowy singiel, napisany na przekór współczesnemu kultowi logotypu, to chyba najjaśniejszy punkt recenzowanej płyty. Choć nie jest to oczywiście szczyt nowoszkolnej nawijki, PlanBe dobrze czuje się właśnie w takich streetwearowych klimatach sprawnie kładąc nazwy popularnych firm odzieżowych na oszczędnym bicie Graczyka. A jak obok swojego podopiecznego wypada Quebonafide? O dziwo praktycznie wykrzyczana przez niego zwrotka kończy się, zanim w ogóle się rozkręci.

Otwarcie roku przez wytwórnie QueQuality okazało się na tyle bezpieczne, że album ten przejdzie raczej bez echa. PlanBe nigdy nie był co prawda raperem, którego muzyka stara się doścignąć obecne za oceanem trendy. Pokusić się zatem mogę o stwierdzenie, że płyta ta, będzie dla wielu sentymentalną podróżą do czasów, gdy na głośnikach królował Chief Keef czy Gucci Mane. Mimo, że stara się dotykać obecnych tematów, Moda pozostaje zamknięta w ramach płyty stylistycznie nijakiej. Poprawnej pod względem realizacji, niedrażniąca słuchacza podczas jej przesłuchiwania, jednak tak niewyrazista i zamknięta w ramach znanej już konwencji, że ciężko będzie pamiętać o niej niedługo po zapoznaniu.