Quebonafide – „Egzotyka” |RECENZJA

Brzmieniowo dostaliśmy trochę zmian, jednak nie są one w żaden sposób nachalne.

Eklektyka, Ezoteryka, Erotyka, Elektryka, a teraz również Egzotyka. O tym, że Quebonafide nas zadziwia od lat, nie trzeba nikomu mówić. Jednak album poświęcony międzykontynentalnym podróżom, okraszony gościnnym udziałem takich osób jak KRS One, IFani, Young Lungs, czy chociażby Czesław Mozil, zaczyna powoli przechodzić ludzkie pojęcie.

Koncept płyty był zdecydowanie strzałem w dziesiątkę. Dwuletnia seria podróży ostatecznie zaowocowała wydaniem drugiego, studyjnego krążka rapera. Dzięki zebranym w długiej drodze doświadczeniom, a co za tym idącej inspiracji, tekstowo nie ma do czego się przyczepić. Zarazem "Egzotyka" nie jest jedynie historią podróżnika. Pomimo faktu, że przez całą płytę motyw podróży jest zawarty w kawałkach, grzechem byłoby porównać, owy produkt z "Miastem Krzywych Wież" Golina. Ciekawą zmianą będzie fakt, iż na albumie nie znajdziemy, tak dużej ilości filozoficznych utworów, co na "Ezoteryce". Zastąpi ją większa różnorodność. Praktycznie nie ma pozycji do siebie podobnych. Bardzo osobista "Zorza", zdecydowanie jest moim faworytem. W na pozór spokojnym tracku, Que wyładowuje wszystkie, głęboko zakorzenione w sobie, negatywne emocje. Po pierwszym odsłuchu miałem dosłownie ciary na plecach. Z drugiej strony mamy natomiast numer "To nie jest Hip hop", z gościnnym udziałem żywej legendy rapu – Krs One. Utwór utrzymany jest w mocno oldschoolowym klimacie, na wzór nowojorskiego brzmienia sprzed lat. Nie ukrywam, że liczyłem, iż wspólna epka z Białasem "Demówka", odciśnie piętno na solowym albumie. Warto zwrócić również uwagę na to, że Krs w swojej zwrotce odniósł się do osławionej wypowiedzi Piha na temat tego, co jest, a co nie jest hip hopem.

Wracając jednak do tematu samych podróży, pozwolę skupić się na singlach do "Bollywood", oraz "Szejk". Ten pierwszy, z refrenem w wykonaniu Czesława Mozila, opisuje biedę, którą Quebonafide, miał okazję zobaczyć w Azji. Teledysk świetnie uzupełnia treść zwrotek. Kontrastując, jednocześnie QueQuality wypuściło klip do numeru "Szejk", nagranego w Dubaju. Drogie samochody, modne ciuchy, oraz łatwe kobiety. Co ciekawe, obeszło się bez oczywistych porównań, obydwu krajów. Odbiorca sam może odczuć różnice, zawarte w numerach, nie jest mu to w żaden sposób narzucone przez artystę. Pomysł, na duży plus.
Jako, iż jesteśmy w temacie Azji, na koniec spójrzmy na utwór "Między Słowami". Nie jest tajemnicą, że Japończycy są dość specyficzni. Quebo zwraca uwagę na ich odmienną mentalność, w stosunku do typowo europejskiej. Sam nie potrafi do końca tego wszystkiego zrozumieć, co na pozór wygląda na tak proste. Całość dopełnia świetny refren, nagrany przez kanadyjskiego rapera, Young Lungsa. On sam, niedługo po tym, zasilił szeregi QQ.

"Do Manhattanu przez Ciechanów – to brzmi jak z kawału", a jednak w końcu "Egzotyka" trafiła na sklepowe półki. Cieszy mnie, że po upływie dwóch lat, w nasze ręce wpada całkiem nowy produkt. Brzmieniowo dostaliśmy trochę zmian, jednak nie są one w żaden sposób nachalne. Miło było ponownie usłyszeć wśród producentów Tekena, jednak Returnersi również byli miłym zaskoczeniem. Quebonafide ponownie udowadnia, że newschool w Polsce trzyma poziom. Zdecydowanie kandydat na płytę roku. Ocena końcowa: 9/10