Rick Ross „Port of Miami 2” – recenzja

Rick Ross to pionierska postać, jeśli chodzi o scenę tzw. mafioso rapu. Trzynaście lat temu światło dzienne ujrzał jego debiutancki studyjny krążek „Port of Miami”, który okazał się wielkim hitem w Stanach Zjednoczonych. Według dziennikarzy portalu Genius pochodzący z tej płyty singiel „Hustlin” na stałe zmienił oblicze hip-hopowych brzmień południowych regionów USA. 9 sierpnia tego roku miała miejsce premiera 10 albumu w karierze rapera z Missisipi, która jest bezpośrednim sequelem jego pierwszego profesjonalnego wydawnictwa.

„Port of Miami 2: Born to Kill” to krążek składający się z 15 kawałków, na których usłyszeć można plejadę gości z najwyższej rapowej półki, m.in. Drake’a, Denzela Curry’ego czy choćby nieżyjącego już Ermiasa „Nipsey Hussle” Asghedoma. Okładka płyty w dość jasny sposób nawiązuje do debiutanckiego krążka Ricka Rossa, jednak w oczy rzuca się jedna dość istotna różnica w porównaniu do artworka z 2006 roku: artysta trzyma w ręku czarno-białą fotografię nieżyjącego już menadżera – Black Bo, który zmarł dwa lata temu w wyniku powikłań choroby układu krwionośnego. Okładka jest więc swego rodzaju pamiątką po wieloletnim współpracowniku i najbliższym przyjacielu muzyka.

W wywiadzie dla Amazon Music raper opisał swój najnowszy projekt następującymi słowami: „PoM 2 to nie tylko kolejna pozycja do wrzucenia w dyskografię. Chcę muzycznie odnaleźć nowe tereny, przełamać nieco dotychczasowy styl”. Wspominaną zmianę klimatu utworów daje się poczuć już przy pierwszym odsłuchu albumu, ponieważ Rick przeszedł wizerunkową metamorfozę z typowego gangsta-rapera na wyrafinowanego artystę z dużym scenicznym doświadczeniem. Ross to jeden z najbardziej konsekwentnych raperów w amerykańskiej rap grze. Często bywa chwalony za wybitne konstrukcje rytmiczne, umiejętność dostrzegania muzycznych talentów (m.in. Meek Mill, Wale, Gunplay) oraz oczywiście za mnogość klasycznych anthemów, które mają znaczący wpływ na wygląd klasycznej sceny hip-hopowej. W „Port of Miami 2” Rick jest muzycznym „dostawcą dobrego smaku”, który po raz kolejny prezentuje słuchaczom najwyższą produkcyjną jakość w połączeniu z wyrazistym przekazem tekstowym.

Jednym z najważniejszych kawałków na płycie jest „Rich Nigga Lifestyle”, a to wszystko dzięki obecności na tracku zmarłego Nipseya Hussle. W utworze celebruje on swoje dostatnie życie, jednak wywołuje to słodko-gorzkie odczucia wśród odbiorców – miło jest słuchać jego wersów, jednak trudno nie popaść w zadumę z powodu jego niespodziewanego odejścia. Nawet gdy się przechwala, wciąż udaje mu się powiedzieć parę mądrych słów: „I can’t name a fake nigga that was not exposed. How y’all niggas so suprised that Tekashi told? Ain’t a real street nigga ‘less you got a code. Mines one comma, nigga, followed by a lot of O’s.” Należy także wspomnieć o numerze „Golden Roses”, który został zrealizowany w kooperacji z Drakiem. Kawałek ten opiera się na niskotonowym podkładzie instrumentalnym, który idealnie pasuje do głosów obu wykonawców. Drake i Ross na wolnym thumpingowym bicie rapują o tym, gdzie w tej chwili podąża świat. Co ciekawe, utwór ten miał swoją premierę miesiąc po tym, jak wyszedł poprzedni wspólny track obu muzyków, czyli „Money in the Grave”. „Act a Fool” jest natomiast jednym z singli promujących krążek, który charakteryzuje się klasycznym gangsterskim stylem Ricka. Ekspresywne klasyczne flow w połączeniu z banglającym podkładem to mieszanka, która jest tak bardzo pożądana przez wiernych fanów rapera z Missisipi.

„Port of Miami 2” to płyta weterana amerykańskiej sceny, który przez wszystkie lata swojej intensywnej kariery nieco spoważniał i zaczął dostarczać słuchaczom „tradycyjny”, lecz mocno wyrafinowany rap. Oprócz typowego, momentami aż „ciężkiego” hip-hopowego flow, można doświadczyć także miłych dla ucha śpiewanych fragmentów (m.in. kobiecy wokal Summer Walker w kawałku „Summer Reign”) oraz melodyjnej melorecytacji (np. w „I Still Pray”). Krążek ten reprezentuje sobą całkiem dobrą jakość wykonania, jednak przeznaczony jest przede wszystkim dla fanów charakterystycznego stylu Rossa i klimatów południa Stanów Zjednoczonych. Dla wszystkich miłośników starej szkoły jest to pozycja obowiązkowa i każdy powinien wyrobić sobie o niej własne zdanie.

Ocena płyty Rick Ross „Port of Miami 2”: 7.8/10

Tracklista

1. Act a Fool f. Wale
2. Turnpike Ike
3. Nobody’s Favorite f. Gunplay
4. Summer Reign f. Summer Walker
5. White Lines f. DeJ Loaf
6. BIG TYME f. Swizz Beatz
7. Bogus Charms f. Meek Mill
8. Rich Nigga Lifestyle f. Nipsey Hussle & Teyana Taylor
9. Born to Kill f. Jeezy
10. Fascinated
11. I Still Pray f. YFN Lucci & Ball Greezy
12. Running the Streets f. A Boogie Wit Da Hoodie & Denzel Curry
13. Vegas Residency
14. Maybach Music VI f. Lil Wayne & John Legend
15. Gold Roses f. Drake