Wilku WDZ: Po 8 latach w końcu otrzymamy solową płytę

bo chłopaki mnie dojadą. Powiedził również, że oferta LAMUSA pozostawia wiele do życzenia a i obsługa nie jest wystarczająco kompetentna i handluje książkami jak cementem, bez jakiejkolwiek miłości do literatury. Zaproponował, że pokaże mi lepsze miejsce na co ja z chęcią przystałem.
Ruszyliśmy Sandomierską, następnie Madalińskiego aż do Falęckiej, na której to weszliśmy w zdewastowane podwórko. W bramie drogę zagrodziło nam kilku mężczyzn, którzy zapytali Wilka kto ja jestem. Człowiek dobrej woli o to dbam – odparł, poświadczając tym samym o mojej prawilności.

Z podwórka weszliśmy do klatki a z niej do piwnicy gdzie moim oczom ukazało się bibliofilskie Eldorado – „W poszukiwaniu straconego czasu” w wydaniu z 1978, „Ludzie na moście” z autografem noblistki, „Armia Konna” z 1935, prawdziwe białe kruki. W ekstazie skakałem od półki do półki, łapczywie kładąc dłonie na skarbach literatury tak jakby sam dotyk pozwalał mi wchłonąć ich piękno. Po godzinie przeglądania wybrałem 6 pozycji, za które będący właścicielem lokalu Żyła zażądał jedynie 35 złotych jednak pod warunkiem, że jakby był przypał z psami to się nie znamy.
Gdy już miałem wychodzić do piwnicy weszło dwóch młodych chłopaków. Ich sportowa odzież była miejscami brudna od krwi co wskazywało, że przed chwilą stoczyli walkę. Jeden z nich wyciągną zza paska pierwsze, anglojęzyczne wydanie „Rzeźni numer pięć” i powiedział, że właśnie dojebali frajera przy Jordanku i ile Żyła może za dzieło Vonneguta zaoferować. Żyła odparł,

że na chwilę obecną nie jest zainteresowany literaturą amerykańską ale może ja będę chciał to dzieło nabyć. Zgodziłem się od razu, jednak jako, że nie miałem już przy sobie gotówki oddałem za książkę gram fety i pół paczki szlugów, które akurat miałem przy sobie.
Na pożegnanie Wilku i Żyła powiedzieli abym koniecznie przyszedł w przyszłym tygodniu bo w weekend będą robili włam do siedziby wydawnictwa ZNAK i na pewno przyniosą stamtąd niejeden interesujący egzemplarz.

Do tej pory jestem wdzięczny Wilkowi za pokazanie mi tego miejsca.

co ty cpalas chora kurwo?

ciągnę bezdomnym w bramie za posypkę mefedronu

Rest dickson przeczytał to, porównał do swoich wpisów po czym uznał, że jest na glamrapie tylko jednym z wielu bezbeków. Po czym wpadł szał i napisał najpierw co go boli, a potem w efekcie białej gorączki zaczął pisać swoją prawdę. Wiem bo jestem jego starym i właśnie mu przyjebałem w łeb jak kończył pisać drugi komentarz

Genialne. Prosimy o więcej takich past.

Co z niego za raper jak ma instagrama

Propsy mordo, najlepszy album Wilka, ale nieliczni słuchali. A ignoranci nadal czekają na „pierwszą” płytę WDZ.

Tak samo jak i Gównojad IQ2 dowiezie białko.