Sprawdź nas też tutaj

Felieton

ROZKMINA: O.S.T.R.-y czy Tępy?

Opublikowany

 

Adam ”OSTR” Ostrowski, polski MC i producent którego chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Przez ponad dekadę działalności na polskiej scenie muzycznej wydał 11 solowych albumów, wyprodukował masę bitów, które ukazały się zarówno na jego płytach, jak i na projektach innych wykonawców. Zagrał także niezliczoną liczbę koncertów. W czym tkwi fenomen jego popularności? Czemu jego osoba wywołuje bardzo sprzeczne odczucia? Zapraszam do lektury.

Najtrafniejszym i chyba najpowszechniejszym zarzutem ze wszystkich wysnuwanym pod adresem Ostrego i jego twórczości jest wtórność.

 

Nudne, monotonne nawijanie o tym, że ma flow, że robi prawdziwy rap, że to muzyka miasta, że pali marihuanę, że się nie sprzeda i trzyma z dala od komercji, razi bezsensownością, ponieważ jeśli tak w istocie jest, to muzyka mówi przecież o tym sama przez się. Swego czasu przed premierami jego nowych albumów po internecie hulały nawet ich fikcyjne tracklisty, których autorzy dawali upust swej frustracji monotematycznością piosenek OSTR-ego, wymyślając tytuły piosenek typu: 01. – ”Kocham Syna I Żonę”. 02. – ”Tylko Ja Robię Prawdziwy Rap”. 03. – ”Znowu Mam Flow”, itp.

Jedyną odpowiedzią na taki stan rzeczy jest według mnie albo fakt, ze OSTR boi się najmniejszych posądzeń o komercję i przez te obawy połowa każdej jego płyty traktuje o tych samych tematach co jej poprzedniczki, albo nastąpiło zmęczenie materiału, wypalenie?. Tradycja wydawania albumu co roku nie wychodzi na dobre jej ogólnemu poziomowi.

OSTR bezpardonowo komentuje wydarzenia na polskiej scenie politycznej. Wytyka wady politykom, mówi o korupcji, problemach społecznych takich jak bezrobocie i patologia w rodzinie. Opisuje bez zbędnego koloryzowania szare, polskie realia. Mówi otwarcie o tym, co go denerwuje i bawi, podejmuje się tematów, o których ma pojęcie, i chyba nic dziwnego, że przeciętny słuchacz w naszym kraju odnajduje w jego muzyce wartość, co jest chyba najlepszym dowodem autentyczności i trafności jego tekstów.

Na ile głośne obchodzenie się z pewnymi poglądami ze strony rapera ma na celu wyładowanie swojej złości i chęć przekazania prawdy i stanu faktycznego, a na ile jest to zabieg przypodobania się słuchaczom, mówiąc wprost, populistyczny?

W tym długim stażu na scenie, Adamowi zdarzyło się poruszyć niestandardowe temtay. Na przykład w utworze ”Pij Mleko” z albumu ”Ja Tu Tylko Sprzątam” z 2008 roku, propaguje zdrowy styl życia, jednocześnie przemycając zażywanie narkotyków. W innym zatytułowanym ”śśśśśś” z tej samej płyty opowiada o swoim uwielbieniu do… spania, zaś numer ”15 Metrów Kwadratowych” z albumu ”Hollyłódź” (2007) stanowi sugestywny opis bałaganu panującego od dawien dawna w jego lokum. Tego typu tematyka to jednak tylko drobny, kolorowy smaczek w zalewie czarno-białego potoku zagadnień przez niego poruszanych i wałkowanych na masę sposobów.

Niestety – a może i stety, bo przecież dobrze, gdy prawda wychodzi na światło dzienne – teksty OSTR-ego są czasami sprzeczne ze sobą, ujawniają jego hipokryzję. W utworze ukrytym na końcu wydanego w 2007 roku albumu ”Hollyłódź” rapuje: ”Wydałem siedem płyt, ziom w końcu stać mnie tu na Subaru’, zaś w numerze pt. ”W Nienawiści’’ z wydanego cztery lata później albumu ”Jazz, Dwa, Trzy” nawija: ”Nienawidzę drogich ubrań i to chyba od dziecka/Nienawidzę ich bo stale na nie panie mnie nie stać”. Samplujący z oryginalnych, winylowych płyt OSTR w kawałku ”Nie Każdy” z albumu ”OCB” (2009) rymuje: ”Jeśli samplujesz z MP3 jesteś chuj, nie producent”, ale nie miał oporów z zarapowaniem gościnnie w numerze Slums Attack powstałym w kooperacji z Jeru The Damaja pt. ”Oddałbym”, nagranym na podkładzie DJ Decks’a, który powiedział w jednym z wywiadów poprzedzających premierę promowanej wspomnianym singlem ”Reedukacji”: ”Jak dało się zauważyć jestem bardziej zwolennikiem sampli, przesłuchałem ponad 5000 tysięcy nagrań i nie będę tutaj kłamał, że były to vinyle, bo nie były. Pewnego razu zadzwoniła do mnie osoba „X” czy chcę się złożyć na 250 giga dysk z przeróżnymi albumami muzycznymi od lat sześćdziesiątych w górę, dysk pochodził z aukcji ze Stanów, bez większego zastanowienia zgodziłem się i z tego co wiem, to ładnych parę osób z polskiej sceny również złożyło się na ten dysk…”. Pozostaje tajemnicą, czy OSTR zawierzył fachowości Decksa i w ciemno założył, że nie samplowałby on z formatów innych niż bezstratne, czy też musiał rozwiewać swoje wątpliwości w rozmowie z nim, bądź też zaprzeczył swoim, jakże wzniosłym, ideałom.

Przy okazji Tragedii Smoleńskiej, wielu słuchaczy OSTR-ego zaczęło rozpamiętywać fragmenty tekstów jego piosenek, w których obrażał on polityków albo życzył im śmierci. W utworze „Dla Wszystkich Co Wierzą” rapuje: ’Ty pokaż lepiej świat, jaki mógłby spotkać nas/Gdyby ktoś w końcu zajebał te kurwy w rządach, patrz”. Raper na żadnej swojej następnej płycie nie ustosunkował się do tych zarzutów. Co ciekawe, w utworze pt. ”Po Co?” z wydanego w 2007 roku albumu ”Hollyłódź” śpiewał: „(…) Zapalę później i tak, brat, spędzę pewnie całe popołudnie/Związany z łóżkiem, najwyżej usnę/Czy coś mnie ominie? Lechu zginie, na pewno nie mając wtedy najmniejszego pojęcia o tym, że złowieszczy mającą się wydarzyć 3 lata później największą tragedię III RP.

Przy okazji analizowania tegoż fenomenu, nie sposób nie przypomnieć sobie słów wiersza Juliusza Słowackiego, już w 1848 roku przepowiadających wybór Polaka na papieża: ”Pośród niesnasków – Pan Bóg uderza /W ogromny dzwon/Dla Słowiańskiego to Papieża/Otwarty tron.”

 

Wydany w 2010 roku album ”Tylko Dla Dorosłych” powstawał przez 6 lat. Raper zapowiadał, że płyta będzie oparta na innowacyjnej koncepcji, co nie do końca się sprawdziło. Każda z piosenek na nim stanowi rozdział rapowej, kryminalnej opowieści, co istotnie jest czymś dość niezwykłym, ale nie zupełnie nowym. Bonus & Matek, na wydanej przez siebie w 2008 roku EP-ce pt. ”Wspomnienia Z Domu Umarłych” również zawarli rapowe opowieści, tyle, że nie tworzyły one jednej spójnej historii. Miały za to według mnie znacznie mocniejszą siłę wyrazu niż dzieło OSTR-ego (posłuchajcie utworów ”Dzień Sądu” oraz ”Historia Pewnej Historii”).

”Tylko Dla Dorosłych” to płyta bardzo dobra, ale nie przełomowa. Teksty na niej są dopracowane i konsekwentnie napisane, podkłady znakomite (by znaleźć odpowiednią ilość i jakość brzmień OSTR przekopał około 1000 polskich i nie polskich płyt winylowych w poszukiwaniu sampli do nich), ale opowiastka przedstawiona w poszczególnych piosenkach jest dość prosta, brak w niej jakiś nagłych, zaskakujących zwrotów akcji. Ciekawym posunięciem było obsadzenie w roli narratora Michała Fajbusiewicza, znanego głównie z prowadzenia programu kryminalnego pt ”997”. 14 kwietnia 2010 roku, niespełna 2 miesiące po premierze, album otrzymał status platynowej płyty. Na taki sukces krążka, poza jego wysokim poziomem, złożyło się kilka czynników: eleganckie wydanie, oraz druga odrębna płyta ukryta w pudełku, która była dla słuchaczy nielada niespodzianką. Album mimo, że posiadał dwa nośniki, był liczony jako pojedyńczy, czyli sprzedało się ponad 30 tys. sztuk.

 

Album ”Złodzieje Zapalniczek”, wydany 26 listopada 2010 roku, OSTR nagrał w duecie z producentem Emade. Był to ich drugi album, na który muzycy kazali czekać swoim fanom 5 lat. Płyta została nagrana w 3 dni jako aftershock po ich wspólnym koncercie we Wrocławiu. Emade zadbał o warstwę muzyczną, OSTR – tekstowo-wokalną. O ile trzeba przyznać, że ten pierwszy wywiązał się ze swego obowiązku wspaniale – jego produkcje są melodyjne i porywające, to rap OSTR-ego stoi na marnym poziomie. Beznadziejnym pomysłem wydaje się dopuszczanie do legalnej sprzedaży płyty, na którą teksty powstawały w tak ekstremalnie szybkim tempie, zaś wynik jej sprzedaży (płyta pokryła się złotem) jest faktem najsmutniejszym. Trzeba wziąć pod poprawkę na przykład fakt, że album żadnego debiutanta, niezależnie od tego, jak wysoki prezentowałby poziom, nie ma szans odnieść należnego sukcesu finansowego na miarę tegoż niemalże gniota, który rozszedł się chyba w tylu egzemplarzach ze względu na przywiązanie fanów OSTR-ego do marki, jaką się dla nich stał, bo na pewno nie ze względu na poziom krążka.

 

Trzeba przyznać OSTR-emu, że niewątpliwie zna się na operowaniu wokalem i zabawie nim. Jego flow jest zawsze wyśmienite, nie można mu zarzucić najdrobniejszych nawet niedociągnięć w tej domenie, a jedynie wyrażać uznanie oraz brać dobry przykład. Jest to na pewno jeden z najlepiej płynących po bicie raperów w naszym kraju, i wystarczy posłuchać chociażby takich utworów jak „To Ja Mam Flow (Wersja 2008)”, ”Brzydki, Zły I Szczery”, ”Miłości Nie Ma Dziś”, czy ”Dzięki” żeby pozbyć się jakichkolwiek złudzeń na temat jego kunsztu wokalnego.

 

Czy jednak nawet przy braku sympatii do muzyki OSTR-ego nie można zarzucić jej twórcy tego, że się sprzedał? Nie stylizuje się przecież na kogoś kim nie jest, nie prowadzi życia celebryty, nie pcha się do mediów, nie współpracuje z popularnymi gwiazdkami polskiej sceny muzycznej jak chociażby Doda czy Sylwia Grzeszczak. Nie sili się na to, by jego muzyka była łatwo przystępna. Ktoś powie, ze przecież nie musi, bo jego muzyka i tak się sprzedaje, i zastanowi się nad tym, czy gdyby raper nie był w stanie utrzymać się z tworzenia muzyki takiej, jaką tworzy teraz, nie przeszedłby na ciemną, komercyjną stronę mocy?

 

Granice pomiędzy komercją a nie komercją też powoli ulegają zatarciu. Bo jak zresztą inaczej może być, kiedy popularne staje się to, co jest trudne w odbiorze?


Jeśli szukasz biletów na koncerty hip-hop/rap, zdobędziesz je w 100% legalnie u naszych przyjaciół z Biletomat.pl

 

Felieton

Tede i Young Leosia – kolaboracja, która się nie udała?

„Najlepiej brzmi wyciszone” – brzmi jeden z wielu krytycznych komentarzy.

Opublikowany

 

tede young leosia

Tede postanowił na nową płytę „Vox Veritatis” zaprosić same kobiety, wśród których usłyszymy Bambi, Modelki i Young Leosię. Singiel z tą ostatnią ukazał się kilka dni temu i już możemy go podsumować, a właściwie zrobili to słuchacze.

Zarzuty w stronę Tedego i Young Leosi

Zazwyczaj, gdzie się nie pojawi Young Leosia, tam mamy murowany hit z repeat value. Niestety, nie w tym przypadku. Po trzech dniach kawałek z Tede „Więcej miejsca” ma skromne jak na taki duet niecałe 50 tys. wyświetleń klipu. Wynik kiepski i trzeba to otwarcie przyznać. Widać to też po odbiorze: 2 tys. łapek w górę i 400 w dół daje pogląd na to, że coś jest na rzeczy. Po wejściu w komentarze już jest wszystko jasne.

Słuchacze zarzucają Tedemu i Leosi, że nie wykorzystali potencjału współpracy. Numer nie buja tak jak powinien, trudno jest cokolwiek zrozumieć. Pojawiają też wątpliwości co do dobrze zrealizowanego numeru pod względem technicznym, w szczególności do mixu. Teledysk także się większości nie spodobał.

Statystyki klipu

Krytyka w kierunku „Możesz więcej” Tedego i Leosi

Oto kilka najczęściej lajkowanych komentarzy pod wspólnym singlem Tedego i Sary. Duet raczej nie będzie z nich zadowolony:

  • Szczerze, ale to jest chu**we, klip to już żenada całkowita.
  • Stary chłop i nie potrafi nagrać ani jednego kawałka bez wspomnienia o wyimaginowanych hejterach. Rent free.
  • Najlepiej brzmi wyciszone.
  • Szkoda zmarnowanego potencjału na kolabo, jakoś bez wyrazu ten kawałek. Taki po prostu poprawny. Bit też nudny. Z sentymentu włączyłem sobie „Szpanpan” dla porównania i realizacyjnie, dykcyjnie, tekstowo, bitowo – przepaść.
  • Mimo najszczerszych chęci, niewiele rozumiem z części Tedego. Mix w tym kawałku oraz w TSTMF położony. Zapowiada się interesujący album z nawet niezłym replay value, ale niestety niedopracowany technicznie.
  • nie rozumiem ani jednego słowa z tego utworu poza refrenem
  • Kawałek na max dwa przesłuchania. Tedzik top1 dla mnie ale niektóre jego ostatnie kawałki to wielkie iks de.

Propsów jest niewiele

Pozytywnych wpisów na temat kawałka jest niewiele i są to raczej pojedyncze pozycje, które nie cieszą się zbyt dużą popularnością:

  • Ale ta różnica w skillach to jest przepaść.
  • Tede xYL jest Moc. banger. banger.
  • Moja ulubiona piosenka musi być hitem.
  • Super. zajebiste. Mam nadzieję, że kiedyś spotkam TDF-a jeden z ”NIELICZNYCH” Polskich Raperów, których na co dzień słucham.

Z Bambi poszło lepiej, ale też bez fajerwerków

Niedawno sporych echem odbiło się przekazanie przez Tedego „dziedzictwa melanżu” Bambi, czego efektem było nagranie przez tę dwójkę remixu kultowego numeru „Drin za drinem”. Ta wiadomość poszła szeroko w środowisku i spolaryzowała słuchaczy. Kiedy później ukazał się już wspomniany kawałek na kanale Baila Ella, nie wykręcił on jednak spektakularnych liczb. Ponownie obyło się bez viralowości, chociaż potencjał był duży.

Jak zauważył ktoś w komentarzach, to sympatyczne, że nowe pokolenie słuchaczy będzie bawiło się pod ten sam bit, co wiele pokoleń wstecz. Brakuje jednak tych szczytów list przebojów.

Statystyki kooperacji Bambi i Tedego

Czytaj dalej

Felieton

Dwa Sławy – czy dobrze już było? – felieton

Zabawa formą vs wielowymiarowe metafory.

Opublikowany

 

dwa sławy

Od premiery najnowszej płyty Dwóch Sławów minęły już dwa miesiące. Zdążyłam się z nią solidnie osłuchać i dowiedzieć, co dobrze by było opisać. Opinie o projekcie – wprost mówiąc – nie są najlepsze, co duet wziął już na klatę. Moje zdanie jest jednak nieco inne więc zapraszam na łyżkę miodu w beczce dziegciu.

Kryzys wieku średniego?

Zacznę prosto z mostu – uwielbiam ten duet. Na ich wielowymiarowe metafory trzeba kupić drukarkę 3D. Zabawa słowem, luz i humor to cechy, które niewątpliwie muszę im przypisać i wcale nie muszą nikogo do tego przekonywać. Ale, co w sytuacji, gdy masz za sobą dziesięć lat punchline’ów, wszechobecnej beki i hashtagów, a fani czekają? Jasne, możesz zrobić kolejny taki sam album, który i tak nie ma podjazdu do debiutu. Stąd najnowszy projekt Astka i Rada jest totalnie zrozumiały – dajmy im działać i się rozwijać. Kryzys wieku średniego i te sprawy.

Zabawa formą

A tak serio – spodziewaliście się kiedyś, że łódzki duet mógłby zagrać swoje numery na imprezie Świętego Bassu albo zrobi manifest polityczny, który będziecie podśpiewywać pod prysznicem? Chcecie starych Sławów – włączcie „Ludzi Sztosów”, proste. I oczywiście – jak większość z Was – analizowałam ten album na Genusie, łapiąc się za głowę po wytłumaczeniu kolejnego wersu. Jednak… to było dekadę temu. Nikogo zatem nie powinno dziwić, że przyszedł u panów czas na zabawę formą, poniekąd wyniesioną z projektu club2020.

Najwyżej będzie stójka lub parter

Czy „Dobrze by było” jest krążkiem bez treści? Złośliwi powiedzieliby, że tak. Ale obiektywnie patrząc – numery „Myślałem, że będzie gorzej” czy wcześniej wspomniany bez nazwy „To nie jest kraj dla kabrioletów”, mają to, co tygryski lubią najbardziej. Jest więcej śpiewów, autotune’ów i wtyczek niż kiedykolwiek. I dobrze by było trochę odpuścić, wychillować i zaakceptować ten wytwór, spięty słuchaczu. A, że krążek buja i na żywo miałam okazję sama się przekonać na trasie – a jakże! – „Dobrze by było Tour”. Już 4 kwietnia w ich mothership (czytaj w Łodzi) zagrają finałowy koncert więc jeśli w domowym zaciszu denerwują Cię te chłopy, daj im szansę. Najwyżej będzie stójka lub parter.

Czytaj dalej

Felieton

Drugi koncert Quebonafide na Narodowym. Czy to jawne oszustwo? – felieton

Na pewno zachowanie nie po koleżeńsku.

Opublikowany

 

quebonafide

Organizacja pożegnalnego koncertu Quebonafide przypomina zabawę w kotka i myszkę. Na pewno jest brakiem poszanowania dla słuchaczy, którzy kupili bilet i właśnie się dowiedzieli, że ostatni koncert rapera będzie miał kilka dat.

Wyobraźmy sobie sytuację, że kupujemy limitowaną płytę artysty za 200 zł, który deklaruje, że nakład tysiąca sztuk nie będzie nigdy wznawiany. Tymczasem zamiast cieszyć się z „białego kruka” w domu dowiadujemy się jeszcze w dniu zakupu, że z powodu dużego zainteresowania płytą postanowiono dotłoczyć drugi tysiąc egzemplarzy. Podobne do tej sytuacje już się zdarzały, ale płyty były dotłaczane po kilku latach. Tym niemniej, mamy tu do czynienia ze złamaniem umowy między artystą a słuchaczem, czyli ze zwykłym oszustwem.

Pierwszy, drugi… i trzeci – „ostatni koncert” Quebonafide

Podobnie jest z koncertem Quebonafide. W przeciągu bardzo krótkiego czasu, słuchacze mogą czuć się oszukani i to aż dwukrotnie. Za pierwszym razem, kiedy „Ostatni koncert Quebonafide” miał się odbyć online. Po kilku tygodniach, kiedy wykupiono bilety na wydarzenie, dowiedzieliśmy się, że wcale nie będzie to ostatni koncert, bo ostatni odbędzie się dzień później na PGE Narodowym. Kombinacje alpejskie, przesuwanie startu sprzedaży zakupu biletu to temat na zupełnie oddzielny wątek, ale to co się dzisiaj wydarzyło i jak zostały potraktowane osoby, które kupiły bilety na wydarzenie online powinno skończyć się co najmniej bojkotem ze strony odbiorców.

To jednak nie koniec kpin ze słuchaczy.

Pierwszy, drugi i trzeci – „ostatni koncert” Quebonafide

Oszustwo na drugi koncert?

W czwartek, w zaledwie parę godzin bilety na ostatni koncert Quebonafide na Narodowym zostały wyprzedane. Jeżeli ktoś miał szczęście, to po kilku godzinach walki z systemem bileterii i zacinającej się stronie kupił bilety. To nic, że będzie siedział gdzieś za przysłowiowym filarem, w ósmym rzędzie z daleka od sceny. Miał świadomość i satysfakcję, że warto było się pomęczyć, bo miało to być jedyne takie wydarzenie – unikalne, tak przynajmniej go zapewniano. Więc zamiast wcisnąć „Esc” postanowił wziąć nawet to najsłabsze miejsce, bo będzie częścią historii. Nic bardziej mylnego.

Po kilku godzinach ogłoszono, że „ostatni koncert” Quebonafide będzie miał jeszcze jedną datę. Dzień wcześniej raper zagra jeszcze jeden koncert. Dzień wcześniej! Przecież to brzmi jak absurd. Tuż po zakupie biletu, zmieniane są zasady gry i umowy między raperem a słuchaczem. Wygląda to jak celowe działanie i wprowadzenie kupującego bilety w błąd. Który koncert więc będzie tym ostatnim. Ten 27 czy 28 czerwca?

Quebonafide z ostatniego koncertu robi sobie trasę koncertową, choć przy zakupie biletu z nikim się na to nie umawiał. Ba, sugerował unikalne i jedyne tego typu wydarzenie. Tymczasem osoby, które walczyły dzisiaj o bilety będą musiały pocieszyć się zmęczonym artystą po występie dzień wcześniej i zleakowanym koncertem na TikToku.

Opinie słuchaczy
Opinie słuchaczy
Opinie słuchaczy

Czytaj dalej

Felieton

Zaginiona córka Magika. Kamka z „Rap Generation” to przyszłość sceny? – felieton

Uczestniczka programu zdobyła uznanie jurorów i widzów.

Opublikowany

 

kamka

Za nami dwa pierwsze odcinki programu „Rap Generation”, po którym sporo emocji budzi Kamka – skromna raperka z klasycznym sznytem.

Kamka „zaginiona córka Magika”

Kamka wykonała w programie utwór „To nie GTA”. Spodobał się on Pezetowi, Malikowi i Leosi. Pierwsze recenzje występu Kamki wśród widzów są bardzo, ale to bardzo pozytywne – mówi się już wprost o nowej świeżości na scenie. Nie tylko komentatorzy hip-hopowi są pełni optymizmu, ale także słuchacze. Pod nagraniami z Kamką pojawiają się prawie same propsy:

  • Lepszego flow nie słyszałem w polskim rapie od lat.
  • Vibe jak Paktofonika.
  • Zaginiona córka Magika.
  • Malik jest w szoku, że można tak rymować.
  • Leosia w końcu usłyszała prawdziwy damski rap.
  • Rzadko mam ciary od muzy, dzięki młoda za emocje.

Czy Kamka to przyszłość sceny?

Pojawienie się newschoolu i nowej fali raperów zrewolucjonizowało scenę, ale nie spowodowało, że weterani tworzący klasyczny odłam zaczęli zdychać z głodu. Po kilku latach tryumfu młodej fali, dinozaury sceny zaczynają brać coraz głębszy oddech. Młodzi wracają do oldschoolu, co widać chociażby po ilości koncertów starych wyjadaczy. To też bardzo dobra wiadomość dla Kamki, która dała się poznać z klasycznej strony.

Najpopularniejsze raperki w kraju to twórcy newschoolowi, balansujący na granicy rapu i popu. Kamka jest ich przeciwieństwem i z automatu zdobyła przychylność sporej części odbiorców, którzy – powiedzmy sobie szczerze – nie przepadają za rapem Bambi, Young Leosię czy Oliwki Brazil. Dobrze poprowadzona Kamka może stać się jedną z głównych sił na polskiej scenie rapowej. To idealny czas na kobiecy trueschool – słuchacze o to zabiegają jak nigdy dotąd, rzygając cukierkowością i zbyt przesadną wulgarnością.

Kim jest Kamka

Kamka, czyli Kamila Podziewska to 20-latka pochodząca z Suwałk, która obecnie mieszka w Warszawie. Swoje numery publikuje od 1.5 roku, chociaż pierwsze teksty zaczęła pisać już w szkole podstawowej. W ostatnim czasie publikuje coraz więcej muzyki i nie boi się eksperymentować z różnymi gatunkami. Raperka może liczyć na wsparcie mamy, siostry, ojczyma i babci. Z tatą nie utrzymuje kontaktu.

Łączy rap z wojskiem

Kamila od lat interesuje się wojskowością. To studentka Akademii Sztuk Wojennych. Przez ostatnie dwa lata służy w Wojskach Obrony Terytorialnej: wyjeżdża na granice, poligony i ćwiczenia.

Czytaj dalej

Felieton

Sentino spadł Truemanowi jak z nieba. Uwiarygadnia scamy – felieton

„Udawany milioner, największy pozer i scamer”.

Opublikowany

 

trueman sentino
fot. kadr z wideo yt/TrueMan

Trueman został menagerem Sentino, pomógł wydać mu książkę, wypuścili razem płytę i przy jego medialności promuje swoje biznesy. Co najważniejsze – Sentino uwiarygadnia je, a ten może docierać do nowej grupy docelowej, którą łatwo scamować.

Trueman to postać pozująca na milionera, która uchodzi za płynnie poruszającego się po biznesach internetowych i kryptowalutowych. Za każdą z jego działalności ciągnie się jednak potężny smród, a na największych forach o zarabianiu w sieci jest określany przez użytkowników jako scamer, czyli oszust.

Sprzedawca ebooków

Początkowo internetowa działalność Truemana opierała się na tworzeniu filmów na temat innych twórców. Szybko jednak przeszedł do sprzedaży własnych ebooków. W 2020 roku ukazał się „Milioner 2021”. W ebooku obiecywał jak zarabiać setki złotych dziennie na afiliacji kont bankowych. Osoby, które dały się namówić na zakup magicznej wiedzy Truemana, twierdzą, że poradniki finansowego influencera to same ogólniki i oczywistości. Wszystko, co znajduje się w jego książkach, znajdziemy na pierwszym lepszym kanale o finansach.

I tak np. promowany przez niego projekt kryptowalutowy ScanDeFi okazał się być pump and dumpem, czyli oszustwem finansowym, który polega na sztucznym podbijaniu cen aktywów (w przypadku Truemana, cenę podbijały jego kontakty z influencerami), żeby potem na górce szybko je sprzedać, zostawiając innych inwestorów z bezwartościowymi udziałami. Na kryptowalucie zarobił oczywiście tylko Trueman, a straciły osoby, które mu uwierzyły, że zarobią. Z przekazów medialnych wiemy, że wzbogacił się na tym o ok. 180 tys. zł.

Punktem zwrotnym w jego karierze było podjęcie współpracy z Amadeuszem Ferrarim, który był idealnym uwiarygodnieniem działalności Truemana w sieci. Dzięki niemu mógł docierać do nowej grupy odbiorców i pomnażać na niej swój majątek. Jak sam mówił, w wieku 20 lat miał na koncie podobno 4 mln zł. Prowadził też rzekomo 12 firm. Jego nazwiska próżno jednak było szukać w KRS czy CEIDG, a jedyną działalność jaką miał, była ta otworzona w 2022 roku.

Trueman o sobie

„Oscamował tyle ludzi. Łapią się na to dzieciaki”

Wśród społeczności skupionej wokół zarabiania w Internecie Trueman jest spalony, mając opinię scamera, z którym nie warto wchodzić w żadną współpracę.

„Ten gość opiera się tylko na farmazonach. Łapią się na to dzieciaki, które myślą, że jak kupią ebooka to będą robić kasę jak ich idole z Internetu. Tu nie ma żadnej wartości.”

„Gościu przecież tyle ludzi oscamował, czy to na fake krypto, bukmacherka czy kij wie co jeszcze. Tak jak wszystko inne, zapewne jego aktualna działalność opiera się na wyłudzeniu jak największej kasy i rozpoczęcie kolejnego „biznesu”.”

Opinie o Truemanie na make-cash.pl

Sentino – uwiarygadniacz

Co więc można zrobić w sytuacji, kiedy branża nie chce mieć z tobą nic wspólnego? Poszukać odbiorców w innej, robiąc biznes na tych, którzy cię jeszcze nie znają i próbować założyć własną społeczność. Pomóc w tym może ten, który ma już wierną grupę fanów, czyli w tym przypadku Sentino.

Obecnie Trueman działa jako menager Sentino. Pomógł wydać mu książkę, razem również wydali płytę „BNP”. Współpraca z raperem otworzyła mu nowe możliwości i dotarcie do całkiem innej grupy odbiorców i to liczonej w setkach tysięcy. Bazując na stałej grupie słuchaczy Sentino i jego muzyki, Trueman chce spieniężyć swoją współpracę z raperem kolejnym biznesem – BNP.Global. To społeczność, która ma zrzeszać „scammerów, finesserów oraz hustlerów”.

Nowy biznes Truemana i Sentino

Sentino wydaje się być do tego idealną postacią, która od lat polaryzuje środowisko rapowe, ale ma też zaufane grono fanów. Panowie zaczęli właśnie promować nowy biznes, oczywiście pokazując jak bardzo są zarobieni, bo nic nie działa tak na wyobraźnię, jak kupno bransoletki za 20 tys. zł czy okularów za 5 tys. zł

Oferta BNP Global to zero konkretów i same ogólniki. Osoba, która zarabia na jakimś biznesie nie ujawnia swoich metod zarobków, chyba, że metodą na zarabianie jest sprzedawanie takich właśnie ebooków.

– Idziemy jeszcze po najdroższą torbę, która jest w Louis Vuitton dostępna, która jest w cenie samochodu polskiego rapera – mówi Sentino w pierwszym vlogu reklamowym, którego zadaniem jest napędzić jak największą ilość osób do zakupu dostępu do nowej platformy Truemana.

Niestety, po komentarzach widać, że współpraca Treumana z Sentino jest strzałem w dziesiątkę. Tylko nieliczni dopatrują się w ich biznesie czegoś niepokojącego. Dodatkowo jakiś czas temu pojawiła się informacja o pogodzeniu się Sentino z Malikiem i ich spotkaniu w Paryżu, do czego miał doprowadzić sam Trueman. Czy szef GM2L będzie kolejną osobą, która ma uwiarygadniać szemrane biznesy, czas pokaże.

Odbiorcami Truemana są teraz najwierniejsi fani Sebastiana

Czytaj dalej

Popularne

Copyright © Łukasz Kazek dla GlamRap.pl 2011-2025.
(Ta strona może używać Cookies, przeglądanie jej to zgoda na ich używanie.)

error: