KOMENTARZ KAABANA: Pezet vs Sidney Polak

„CHCIELIŚCIE WYDYMAĆ FREDA, TERAZ FRED WYDYMAŁ WAS” – od tego pięknego cytatu można rozpocząć tekst traktujący o konflikcie na linii Pezet – Sidney Polak. Konflikt, który rozgrywa się rzecz jasna tylko i wyłącznie o hajs, bo przecież 30sto paro letni faceci nie umieją normalnie dogadać się w kwestii podziału zysku ze wspólnego przedsięwzięcia. Ale może po kolei.

Wszystko zaczęło się zaraz po premierze płyty „Dziś w moim mieście”. To w wywiadach promujących ten album Pezet zaczął zapowiadać następny już w kolejnym, 2011 roku. Znając tempo pracy Kaplińskiego nikt w to nie wierzył, jednak jak okazuje się po czasie – prace faktycznie trwały i były na dość zaawansowanym poziomie. Wpuszczone w czerwcu „Co mam powiedzieć” wskazywało na to, że Pezet chociaż raz dotrzyma słowa i datą premiery faktycznie będzie wrzesień 2011.

Wakacje minęły, gimbusy wróciły do szkoły, a z „Radiem Pezet” cisza. W eter poszły informacje o opóźnieniach, zaś nowym terminem był luty 2012. Z uwagi na pojawiające się w tzw. międzyczasie zapowiedzi, z których wynikało, że na płycie pojawią się tuzy brytyjskiej sceny – Kano i Professor Green przełknąłem – podobnie jak większość słuchaczy – tę pigułkę goryczy i spokojnie czekałem do lutego.

Wraz z początkiem 2012 teledyskiem z Fokusem kontynuowana była promocja, a także rozpoczęła się nawet przedsprzedaż płyty – przez kilka godzin można było ją zamawiać w opcji preorderu, jednak zaraz potem została wycofana z obiegu. Po raz kolejny bez żadnych informacji ze strony Pezeta, dodajmy.

Przez kolejne miesiące trwały dalsze przepychanki o hajs, podczas których producent projektu nie wytrzymał i w swojej audycji w Radio Roxy urządził prapremierę „Radia Pezet”. Ta informacja nie jest jednak zweryfikowana, jeżeli takie zdarzenie faktycznie miałoby miejsce, to na bank ktoś by to zrippował, tymczasem w Internecie nie ma o tym incydencie nawet wzmianki.

W końcu obaj gentelmani doszli do porozumienia i ostateczna data premiery, czyli 4 września została dotrzymana. Tuż przed zakończeniem wakacji w eter został puszczony trzeci singiel, czyli „Supergirl” na bicie Auera.

Wraz z premierą płyty rozpoczęła się nagonka na Pezeta pt. „Pezet, jak mogłeś”. Słuchacze mieli pretensje w zasadzie o niemal wszystko, jednak największe cięgi zbierały bity. Co i raz na forach znajdowane były kolejne dowody na rzekomą nieuczciwość Sidneya, przejawiającą się korzystaniem z gotowych paczek (co oczywiście żadnym problemem nie jest).

Początkowo Pezet dystansował się od całej sprawy, w wywiadach podkreślał, że jest/był konflikt, ale dogadali się i nie ma nad czym debatować. W miarę jak nagonka przybierała na sile, rosła również frustracja rapera i zaczęło się przerzucanie winy na Polaka. Ukoronowaniem tego był utwór z JIMKIEM:

chodzi oczywiście o wersy:

„Jeśli ktoś coś spieprzył, to na bank był ten drugi człowiek”

W takiej sytuacji miarka ze strony Sidneya przebrała się (wcale się temu nie dziwię), czemu postanowił dać upust w autorskiej audycji, którą prowadził w Roxy (tej samej, w której miała miejsce rzekoma prapremiera „Radia”). 28 grudnia zeszłego roku, w swojej pożegnalnej audycji producent wyłączył wszystkie hamulce i przez bite dwie godziny raczył słuchaczy coraz to lepszymi ciekawostkami zza kulis współpracy z Pezetem (podaję najlepsze):

– płyta z Małolatem została wydana, bo temu drugiemu „hajs się nie zgadzał”,

– niepublikowanie utworu z Kano z powodu rzekomego lokowania produktu (wtf?!),

– w chuja cięcie odnośnie przyjazdów do studia i featu u Bednarka.

Do annałów przejdzie oczywiście tłumaczenie Pawła pt. „jestem pijany, nie mam na wachę, nigdzie nie jadę”.

Bez względu na to, czy Sidney również ma coś za uszami, to jednak przed nami pojawia się obraz rapera szukającego dziury w całym, uchylającego się od obowiązków i spraw, na które wcześniej się umówił. Mimo, że rzekomo jestem psychofanem Pezeta to chciałbym tutaj bardzo wyraźnie podkreślić, iż sążnista beka z niego.

Po tej audycji Internet wrzał, pojawiły się dziesiątki obrazków z Kaplińskim (bądź oboma) w roli głównej. Oprócz tego powstało nawet wydarzenie „zbieramy na wachę dla Pezeta”. W tym momencie po stronie rapera spina była dość poważna, a menager urządzał polowanie na założyciela tegoż eventu.

W końcu po kolejnych kilkunastu godzinach doczekaliśmy się oficjalnego oświadczenia z drugiej strony:

„Współpraca z Jarosławem Sidneyem Polakiem zakończyła się odpowiednią umową, podpisaną tuż przed pojawieniem się w sklepach płyty „Radio Pezet”. Przedmiotowa umowa była negocjowana przez obydwie strony i Jarosław Polak zgodził się na wszystkie ustalenia w niej zawarte.

Z tego względu wszelkie niezadowolenie z procesu powstawania płyty, nieprawdziwe twierdzenia oraz upublicznianie faktu, że „zabrakło mi na wachę w moim nowym Audi”, pomówienie o niesłowność – na przestrzeni zaledwie trzech miesięcy od premiery płyty – należy traktować jako nieudolną, histeryczną próbę zwrócenia uwagi na swoją osobę, która pozostaje jedynie w cieniu tej produkcji i nie zbiera – zapewne wyczekiwanych – pochwał.

Już w 2008 roku pracowałem nad płytą z Małolatem, a moja wspomniana wizyta w studiu Jarosława Polaka w tym roku nie rozpoczęła żadnych prac nad naszym wspólnym albumem. Nasze spotkanie w 2008 roku sprowadzało się jedynie do niezobowiązującej rozmowy na temat wspólnych, przyszłych planów muzycznych.

Oczywiste jest, że pracując nad płytą „Dziś w moim mieście” planowałem koncerty i promocje tej płyty i była ona dla w tamtym momencie najważniejsza.

Razem z Małolatem zagraliśmy z tej płyty ponad 150 koncertów, odebraliśmy złoto, a jej wydanie w 2010 roku nie wpłynęło na termin wydania albumu „Radio Pezet”.”

Po kolei – tłumaczenie odnośnie płyty z Małolatem nie trzyma się kupy – wszyscy dobrze pamiętamy „spalony” dysk z roku 2008, dla jasności powinno być to ujęte w powyższym tekście, bo de facto „Dziś w moim mieście” w formie, w jakiej wyszło zaczęło powstawać mniej więcej w tym okresie, o którym wspomniał Sidney.

Po drugie to „umowa podpisana przez Jarosława Polaka”. Wszyscy teraz rzucili się na producenta, że „przecież się zgodził”. Chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że stanął on przed dylematem: albo płyta wyjdzie na nowych zasadach, albo w ogóle”. Myślę, że każdy twórca wybrałby tę pierwszą opcję. Dlatego w tej kwestii wierzę Sidenyowi. Czas negocjowania „kontraktu” również wskazuje na to, że racja była po jego stronie.

I najśmieszniejsze: „upublicznianie faktu, że „zabrakło mi na wachę w moim nowym Audi””. 30 letni chłop nie umie przyznać się, że nie chciało mu się jechać do studia. Nikomu nie zaglądam do portfela, ale bekowe jest pisanie o 150 koncertach, które przecież przyniosły mu CO NAJMNIEJ 300 000zł. To jest kwota, za którą można kupić nowe mieszkanie, a on tłumaczy się brakiem 50zł na zalanie (nowego dodajmy) samochodu. Nawet jeżeli taka sytuacja faktycznie miała miejsce, to komunikacja miejska w Warszawie funkcjonuje i ma się dobrze, o czym osobiście zaświadczam jako dumny nieposiadacz prawa jazdy.

„Odnośnie utworu o roboczym tytule „Mamy to” z gościnnym udziałem rapera Kano, chcę wskazać na dwie zasadnicze kwestie. Utwór ten nie wszedł na płytę „Radio Pezet” z dwóch powodów. Po pierwsze nie udało się zamknąć kwestii formalnych związanych z prawami autorskimi. Po drugie ja sam nie byłem i nadal nie jestem zadowolony ze swoich zwrotek, a wartość artystyczna publikowanych przeze mnie utworów jest dla mnie ważniejsza niż gościnny występ znanego rapera. Rzekomy „wers sponsorowany”, który miał zawierać ten utwór to jedynie paranoiczne nastawienie Jarosława Polaka. Nietrafiony jest argument, że zablokowałem kawałek z Kano tylko dlatego, że Jarosław Polak „wypikował” jakiś jego fragment. Nigdy na żadnej mojej płycie nie napisałem w zamian za wynagrodzenie wersu promującego jakiś produkt. Zdarzyło mi się nagrywać takie utwory w ramach kampanii reklamowych, natomiast sytuacja taka nigdy nie miała miejsca na moim autorskim albumie.
Na emisję videorelacji dotyczącej powstania utworu z gościnnym udziałem Kano, mój management posiadał pisemną zgodę wszystkich zainteresowanych. W przeciwnym razie ten materiał nigdy nie zostałby Wam pokazany jako jeden z odcinków.”

Kolejny bekowóz. Kto w to uwierzy? Kawałek z Kano wszyscy już znamy i obiektywnie byłby on jednym z lepszych na „Radiu”. Równocześnie patrząc przez pryzmat poprzednich płyt rapera i ich poziomu wmawianie słuchaczom, że ten kawałek jest słaby jest po prostu kolejnym cięciem w chuja.

„Przy okazji wskazuję także, że utwór pt. „Miejski Sound” znalazł się na płycie jako hidden track na wyraźną prośbę wytwórni EMI.”

Ciekawy jest również ten fragment. EMI wyraziło prośbę o znalezienie się tego utworu na płycie, a wiedział o tym tylko jeden z zakontraktowanych artystów? Coś tu jest nie tak i w to również nie wierzę.

„Kolejną kwestią, którą muszę wyjaśnić jest kwestia tytułu płyty. Warunkiem wydania płyty „Radio Pezet”, który postawił Jarosław Polak, wbrew temu, co mówił w audycji, było umieszczanie jego pseudonimu przy każdym utworze bez względu na to, kto produkował ten numer lub umieszczenie jego nazwiska w tytule płyty. Przy singlu „Supergirl”, który w całości wyprodukował Auer widnieje dziś pseudonim Sidney Polak.”

Jest to chyba jedyny sensowny pocisk na swojego współpracownika, którego zresztą zainteresowany nie zechciał odbić. Rozumiem, że na płytę mogły wejść też bity innych producentów, o czym mówił sam Sidney, więc dlaczego rościł sobie prawa do doklejania jego pseudonimu?

„Oświadczam, że nie dograłem zwrotki do płyty Kamila Bednarka, bo nie znalazłem na to czasu i nie miałem na nią pomysłu. Każdy artysta czasem tak ma, to chyba normalne i jak wcześniej podkreśliłem najważniejsza jest dla mnie wartość artystyczna publikowanych przeze mnie utworów.”

To teraz będzie miał dużo pomysłów, na przykład zwrotkę o braku pieniędzy na wachę i rozwalonym wyświetlaczu. Jeżeli tak faktycznie by było, to jestem PEWNY, że Sidney nie przetaczałby tego na antenie. Tanie tłumaczenie, czekam na odpowiedź Bednarka.

„Co do koncertów, oczywiste jest, że ludzie którzy je grają powinni mieć do siebie zaufanie i czuć się dobrze razem na scenie. W momencie, w którym między tymi ludźmi nie ma chemii, decyzję dotyczącą składu koncertowego powinien podejmować artysta-wykonawca, a nie producent wykonawczy albumu.
Ultimatum koncertowe Jarosława Polaka sprowadzało się m.in. do tego, żeby przez dwa lata od premiery płyty „Radio Pezet” wyłączyć mi możliwość występowania i grania koncertów niepromujących tej płyty, czy też w ramach projektów, które wspieram i w których uczestniczę tj. Płomień 81 i Pezet/Małolat. Jednocześnie jego propozycja nie zakładała podobnych ograniczeń dotyczących jego występów solowych i z grupą T-Love.
Jarosław Polak otrzymuje każdorazowo wynagrodzenie producenckie z tytułu granych przeze mnie koncertów, niestety ten szczegół umknął jego „rzetelnej” relacji z naszej współpracy.”

Szkoda, że Polak w niedawnym wywiadzie dla CGM nie odniósł się do tego. Ta kwestia jest raczej nie do wyjaśnienia i trudno wierzyć którejkolwiek ze stron, wina raczej leży po obu.

Jak wspominałem już wyżej, po tej odpowiedzi Sidney przystąpił do teoretycznego kontrataku, konkretnie w „Programie muzycznym”, który prowadzą Rawicz i Zegler. Ten drugi oczywiście nie miał pojęcia o czym mówi, temu pierwszemu jak zwykle zabrakło jaj i zamiast rozwinięcia wątków mieliśmy wycofywanie się Polaka na pozycje „bardzo szanuję Pawła jako kumpla”, co po tak grubym pojeździe, jaki miał miejsce w zeszłorocznej audycji jest po prostu żenujące.

Na razie spór pozostaje bez rozstrzygnięcia, obie strony dały dupy, jednak zdecydowanie gorzej wypadł Pezet i jest to fakt. Jeżeli miał odwagę wykręcać się z przyjazdu to studia, to powinien mieć ją również do przyznania się, zamiast podłapywania żenującego wątku o benzynie. Może ktoś by to łyknął, jeżeli byłaby to jego pierwsza płyta i po godzinach dorabiałby w markecie, ale tak niestety nie jest. Poza pojedynczymi szczegółami racja jest po stronie Sidneya i liczę na to, że ostatni wywiad był jedynie nieporozumieniem i ściągnie Pezeta na ziemię (a ja napiszę kolejny komentarz).