Reno „50/50”

Kiedy pod koniec 2016 roku pojawił się utwór Ady Kaźmierczak „Jak złoto”, w którym po latach ciszy pojawił się Reno wszyscy zastanawiali się czy jest to tylko jednorazowy strzał. Parę miesięcy później sam zainteresowany rozwiał wątpliwości, których efektem stała się grudniowa premiera.

Reno to legenda starych czasów. Młodsi go nie pamiętają, ale za to starsi dobrze kojarzą „Następny Level”- albumu uznawany za jeden z najważniejszych klasyków podziemia mający wpływ na przyszłych raperów. Szkoda, że w czasach jego premiery nikt nie dał mu szansy na większy rozgłos. Może przez to, że wyprzedzał epokę, moda była zupełnie inna, albo po prostu tak miało być i wiąże się to z kolejami życiowymi rapera, skoro na nowym albumie rapuje:

Słyszałeś o Prawie Murphy’ego? Ja znam je na pamięć

Wiesz co to plan B? Ja mam cały alfabet

Ważne że po latach, ci którzy obecnie są na szczycie, mają respekt do przeszłości – potrafią wspominać legendy, a w dodatku m.in. jak Quebonafide w „Znakach zapytania” rzucać wersy w stylu: „Dlaczego z rapu nie ma siana taki kot jak Reno?”. Paradoksalnie za odpowiedź można uznać wersy z „Między piekłem, a niebem”:

Nie robię rapu, żeby tu świrować przy nich

Chociaż trudniej za czymś stać niż sobie kreować image

Chyba najcelniej rzucona refleksja, która idealnie pokazuje, że coś poszło nie tak. To co kiedyś leżało na przeciwległych biegunach, dziś zamieniło się miejscami. Ważniejsza jest cała otoczka rapowa niż sam rap, który stał się przewidywalny i monotonny.

Nie boję się zaczynać od nowa, jest lepiej

Wróciłem na osiedla, bo ich towar nie klepie

Reno wraca w dobrym momencie i to z materiałem oryginalnym. Co z tego, że brzmienie albumu kojarzy się z tym, że równie dobrze mógłby zostać wydany parę lat temu. Z miejsca go to wyróżnia, ponieważ w dzisiejszej muzyce paradoksalnie mało się dzieję i przydałoby się więcej różnorodności. Materiał „50/50” ma swój feeling, jest delikatny, nienarzucający się i leniwy, będący w opozycji do pędzącego życia i całego rapowego przemysłu. Jego laid-back’owy charakter wyraźnie daje do zrozumienia czego ludziom brakuje, a co może być najlepszym lekarstwem.

Usiądź ze mną na ławce, weź odetchnij chwilę

Zostaw te problemy w tyle

Usiądź ze mną na ławce, to życie takie dorosłe

Weź oddech, wszystko staje się prostsze

Ten album nie porusza kwestii ontologicznych, ale i tak zmusza słuchacza by zajrzał w głąb siebie. Sam, bez zbędnych narzędzi czy pomocy innych, dostrzegł potrzebę odnalezienia tego co istotne, a zarazem proste, co pozwoliłoby mu przywrócić zdrową równowagę.

Nie jestem twoim trenerem rozwoju

Usiądź sobie wygodnie w swojej strefie komfortu

„50/50” zasługuje na uwagę nie tylko doświadczonych słuchaczy, ale i tych z młodego pokolenia. Reno udowodnił, że z biegiem lat nie stracił pazura, a co ważniejsze nie próbował zasymilować się z dzisiejszymi trendami. Słuchacze dostali album dokładnie taki na jaki czekali. Kontynuacja przeszłości, która idealnie odnalazła się w dzisiejszych czasach, a w dodatku zyskała dodatkową wartość. Mam nadzieję, że na jednorazowym powrocie się nie skończy. Niewykorzystany potencjał sprzed lat dojrzał jak dobre wino i należy się nim chwalić. Ocena: 8.5/10

No review found! Insert a valid review ID.