Sarius „Antihype” – przedpremierowa recenzja

Sarius ​​to​​ Mariusz,​​ Mariusz​​ to​​ Sarius.

No i się zaczęło. Końcówka roku to w polskim rapie bardzo intensywny okres wydawniczy. Dwanaście miesięcy temu “zajmowaliśmy" połowę Olisu. Praktycznie tydzień w tydzień spadały kolejne albumy, aby zrobić miejsce na kolejne. Co więcej, na ten moment ewidentnie zapowiada się na powtórkę z rozrywki. Można nawet powiedzieć, że Sarius wydając “AntiHype" oficjalnie rozpoczął tegoroczny sezon.

“Teraz​​ wszyscy ​​opuścili​​ mnie
Bez ​​pytań ​​jaki​​ wynik​​ jest
A​​ bliscy ​​uśmiercili ​​mnie
Wiem ​​nie​​ jestem ​​bez​​ winy ​​też”

Po rozstaniu z Asfaltem, Sarius poszedł na swoje. Efektem tego była wydana na początku roku Epka “Czasem”, która bezapelacyjnie pod wieloma względami była dla niego przełomowa. Bardzo pozytywny odbiór sceny oraz niemałe liczby. Jeśli porównamy ten aspekt, z tym co się działo przy premierze “I żyli krótko i szczęśliwie", od razu widać zupełny zwrot o 180 stopni. A jednak Mariusz zdecydował się stworzyć album bliższy wcześniejszemu materiałowi. Pomimo bardzo kiepskiej sprzedawalności “IŻKIS” dostajemy na pewien sposób jej kontynuację. Osobiście, gdzieś tam po cichu na to liczyłem. Tym razem jednak duet Voskovy zastąpił sam jeden Gibbs, zostając tym samym ponownie głównym producentem płyty rapera. Tutaj mam bardzo mieszane uczucia, gdyż pomimo naprawde wysokiej klasy, jaką reprezentują sobą bity Mateusza, to Sarius zdecydowanie lepiej odnajdywał się u Voskovych.

“Po ​​paru​​ latach ​​trochę​​ grosza ​​mam
A ​​w​​różnych​​ głosach​ ​to​​ nie ​​jaźń
To ​​nie​​ ja,​​ ten​​ co ​​jest​​ w​​ snach
Czy​​ ten ​​co ​​rano ​​wstaje
Nie​​ wie ​​jak ​​się ​​wyrzec ​​zła”

Materiał jest bardzo długi. Wersja deluxe zawiera aż 17 utworów, dających nam sporo ponad godzinę muzyki. Przy tak wielkich projektach trudno o spójność, której rzecz jasna zabrakło. Jest to efekt również tego, iż Panowie ewidentnie chcieli napchać jak najwięcej różnorodnego materiału na tę zaledwie jedną płytę. Każdy numer jest inny. Każdy trzyma bardzo wysoki poziom liryczny. Pomimo tego, zebrane do kupy, nie sprawdzają się jako całość. Abstrahując, moim faworytem jest kawałek “Teraz Wszyscy" – będący zarazem najlepiej złożonym technicznie utworem z “Antihype". Warto również zwrócić uwagę na pozycję “Wiosna" i “Zima”. Ciekawie zawarty kontrast niewątpliwie przykuje uwagę słuchacza. Już na pierwszy rzut oka widać, że Sarius przyłożył bardzo dużo pracy nad flow. Słychać już przy pierwszym odsłuchu. Zazwyczaj ten aspekt należy do zalet… chyba, że artysta w pewnym momencie zaczyna dukać. W “hometown” wypada to tragicznie. Rozumiem doskonale zamysł, ale to jest już zbyt ciężkie. Dobór feat’ów również zadziwia. Kacper Gta rzuca okropnie mierną zwrotkę, wypełnioną po same brzegi populizmem. Przyczepić się również muszę do KPSNa, którego dopiero co chwaliłem w artykule dotyczącym StoproCampu. Słabo wypadłeś chłopie, za dużo inspiracji TeOeMBe.

“Nie ​​oceniaj​​ mnie ​​po ​​śpiewanych ​​refrenach
Bo​​ prawa​​ nie ​​masz
Na​​ prawo ​​to ​​każdy​​ z lewa
Zwykle ​​do ​​szkoły​​ chodziłem​​ se ​​w​​ dresach
I​​ nikt​​ nie ​​ma ​​prawa ​​mnie,​​ kurwa,​​ oceniać”

No i dobrnęliśmy do podsumowania. Dawno nie pisałem tak długo recenzji (śmiech). Chociaż “Antihype" idealnie trafia w mój gust, to daleko mu do perfekcyjnego produktu. Brak spójności i gościnnki “na siłę”. Jeśli jako artysta zaczynasz pracę nad LP, musisz pamiętać o tak ważnych elementach. Trudno jednak zaprzeczyć, że Sarius ratuje się bardzo wysokim poziomem lirycznym oraz różnorodnością materiału. Ode​​ mnie ​​mocne​​ 8/10​. Zdecydowanie to jedna z lepszych rzeczy, która wyszła w tym roku. A przynajmniej z polskiego podwórka.